Forum zegarów i zegarków
na Instagramie
Polskie normy. (źródło)
z angl. Physical Vapour Deposition. Technologia pokrywania powierzchni metalowych poprzez bombardowanie w próżni powierzchni pokrywanej cząsteczkami. Metoda ta wykorzystywana jest do dekorowania powierzchni. W trakcie tego procesu następuje także jej utwardzenie. (źródło)
element zespołu balansu współpracujący z widełkami kotwicy; w zegarach z wychwytem kołkowym p. p. jest walcowym kołkiem stalowym osadzonym w ramieniu balansu; w zegarkach z wychwytem szwajcarskim p. p. jest wykonany z syntetycznego rubinu o przekroju półokrągłym i zamocowany (szelakowany) w przerzutniku. (źródło)
część kotwicy współpracująca bezpośrednio z zębami koła wychwytowego; rozróżnia się p. wejściową i p. wyjściową: w wychwycie hakowym p. tworzą jednolitą całość z kotwicą, podobnie jak w zegarach z wychwytem Grahama starszego typu (z długą kotwicą); w nowszych zegarach z wychwytem Grahama (z krótką kotwicą) p. wykonane ze stali w kształcie łuku kołowego są osadzone w ramionach mosiężnej kotwicy i mogą być w razie potrzeby wysuwane; w wychwycie szwajcarskim p. są wykonane z syntetycznego rubinu i zamocowane (szelakowanie) w wycięciach ramion kotwicy. (źródło)
jest to lśniący, srebrzystoszary metal, kowalny i ciągliwy. Nie reaguje z wodą i powietrzem.
„panda” jest to, dość pieszczotliwe, określenie kolorystyki tarczy. Układ taki charakteryzuje się tym, że białą tarczę zegarka zdobią dwa czarne totalizatory. (źródło)
ciecz do czyszczenia bardzo zabrudzonych mechanizmów zegarowych.
panel w języku angielskim oznacza: wkładkę, wstawkę, taflę. Zestaw paneli umocowanych w obudowie i odpowiednio połączonych stanowi blok lub segment. Konstrukcja panelowa umożliwia wymianę poszczególnych paneli o znormalizowanych wymiarach (moduły), spełniających różne funkcje.
gniazdo łożyska ślizgowego utworzone przez odrębną część wykonaną z metalu (zob. tulejka łożyskowa).
nazwa kojarzona z Rolexem ref. 116618 ze względu na niebieską kolorystykę bezela i tarczy. (źródło)
fabryka zegarków.
stop niobu z niewielką domieszką hafru oraz pierwiastków chemicznych z bloku D tablicy Mendelejewa takich jak na przykład tytan, chrom. (źródło)
w stosunku do standardowych włosów wykonanych na bazie żelaza i niklu, wykazuje zdecydowanie większą odporność na działanie pól magnetycznych. Ponadto ma właściwości samokompensacyjne, a to oznacza, iż w zależności od temperatury, sprężystość włosa samoistnie reguluje się w taki sposób, aby możliwie najlepiej zachować częstotliwość pracy. (źródło)
ochrona antywstrząsowa
mieszanina materiału ściernego z tłuszczem zwierzęcym, roślinnym lub syntetycznym oraz innymi dodatkami, służąca do szlifowania.
dekoracja mechanizmu (zwykle mostków i półmostków) tworząca równoległe proste lub kołowe, równej szerokości pasy uzyskane poprzez łukowate w stosunku brzegów pasów ślady narzędzia. Pasy Genewskie często stosowane są dla podkreślenia wysokiej jakości mechanizmów zegarkowych. (źródło)
fabryka zegarków. (źródło)
zegarek pokazany w roku 1989 dla uczczenia 150. rocznicy firmy Patek Philippe. Określany przez producenta jako „najbardziej skomplikowany zegarek na świecie”, bo posiadający aż 33 komplikacje. (źródło)
jasnozielona warstwa zasadowych węglanów, pokrywająca powierzchnię przedmiotów wykonanych z miedzi lub jej stopów, pod wpływem wilgoci atmosferycznej, jako produkt korozji. W celach dekoracyjnych patyna jest wytwarzana sztucznie. (źródło)
sztuczne wytwarzanie patyny (zob. barwienie miedzi).
wersja zegarka Rolex Daytona kojarzona głównie z aktorem Paulem Newmanem, który był wielkim fanem sportów motorowych. Choć słynny aktor był właścicielem referencji 6239 z białą tarczą i czarnymi totalizatorami (tarcza nazywana "Panda dial"), za Daytony Paul Newman uznaje się także wersje o odwrotnej kolorystyce (czarna tarcza, białe totalizatory). Niezależnie od wersji, zegarki te obecnie osiągają zawrotne ceny na aukcjach. Co ciekawe, niedawno sprzedano na aukcji oryginalną Daytonę należącą do Newmana (czyli "Paul Newman's Paul Newman Daytona") za bagatela 17,8 milionów dolarów, co na ten moment (2018 rok) czyni ją najwyżej wylicytowanym zegarkiem w historii. (źródło)
zegarek biżuteryjny-ozdobny. W dawnych czasach noszony w kieszonce na piersi lub na łańcuszku zawieszonym na szyi... zobacz więcej
potoczna nazwa dwukolorowego granatowo-czerwonego bezela. Nazwa wzięła się z tego, że kolorystycznie przypomina on logo firmy produkującej popularny napój. Bezel w kolorze czarno-czerwonym to tzw. „Coke”.
zegarmistrz z Besanson; wykonawca dobrych zegarów i zegarków; wynalazca wychwytu kołkowego w 1798 r.; w 1819 r. wykonał pierwszy chronometr w Besanson; napisał i opublikował w 1834 r. „Historię zegarmistrzostwa” w języku francuskim.
z franc. perlage. Dekorowanie mechanizmu lub koperty zegarka. Kołowe ślady narzędzia ułożone są blisko siebie wypełniając całą dekorowaną powierzchnię. W zależności od sposobu ułożenia większej ilości takich śladów, perłowanie może być liniowe lub kołowe. (źródło)
komplikacja umożliwiająca automatyczne, a nie tylko na żądanie, wybijanie godzin. (źródło)
zegarmistrz francuski, wspólnik i zięć Patka A. N., wynalazca naciągu główkowego zegarka w roku 1842.
dekorowanie mechanizmu lub koperty zegarka. W wyniku piaskowania uzyskuje się jednolitą matową powierzchnię, bez żadnych linii. (źródło)
jest swego rodzaju certyfikatem potwierdzającym wysoką klasę wykonania zegarka. Aby taki certyfikat otrzymać, producent musi spełnić szereg kryteriów. Historia Pieczęci Genewskiej sięga 1886 roku. (źródło)
ściśle rzecz ujmując, pierścień okalający szkło zegarka i mocowany do koperty. Współcześnie jest to często pierścień obrotowy, zawierający rozmaite skale, umożliwiające np. odczyt drugiej strefy czasowej, prędkości pojazdu, itd., w zależności od typu zegarka. (źródło)
element służący do ograniczania luzu wzdłużnego kół zmianowych w zegarach i budzikach, dźwigni mechanizmu bicia i innych części – zamiast stosowanych dawniej zawleczek i kołków. Są stosowane... zobacz więcej
element regulatora balansowego osadzony na osi balansu, służący do zamocowania w nim włosa. Włos może być zamocowany w pierścieniu włosa przez zakołkowanie, zagniecenie (w budzikach) lub przyklejenie. (źródło)
fabryka, która produkowała zegary domowe o napędzie sprężynowym.
zjawisko polegające na powstawaniu ładunków elektrycznych o przeciwnych znakach na przeciwległych ścianach niektórych kryształów pod wpływem ich rozciągania lub ściskania, i na odwrót - płytka kryształu (np. kwarcu) umieszczona w zmiennym polu elektrycznym podlega drganiom mechanicznym o dużej stabilności.
narzędzia skrawające, mające na swych powierzchniach roboczych nacięte ząbki, nachylone w jedną stronę i rozstawione ukośnie lub falisto względem siebie. Pilnik skrawa ząbkami warstwę materiału w postaci drobnych wiórów, zwanych opiłkami. Oprócz części roboczej, na której znajdują się nacięte ząbki, pilnik ma chwyt, który... zobacz więcej
przyrząd do wyznaczania środka otworu łożyskowego w płycie (lub mostku) po zanitowaniu wytartego lub nieśrodkowo osadzonego łożyska podczas naprawy starych zegarków bez kamieni.
obróbka powierzchni przedmiotu za pomocą pilnika, którym usuwa się warstwę materiału. Piłowanie stosuje się obecnie tylko w małych, nie zmechanizowanych warsztatach rzemieślniczych, głównie ślusarskich, zegarmistrzowskich itp. W zakładach przemysłowych bardzo rzadko, tylko w czasie naprawy maszyn i dopasowywania niektórych części. Rozróżnia się piłowanie:
proces polegający na walcowaniu na gorąco grubej blachy, z metalu mniej odpornego na korozję, z nałożoną na nią cienką blachą metalu ochronnego, np. złota. Tą metodą wykonywano dawniej pozłacane koperty do zegarków.
metal szlachetny o barwie srebrzystej, gęstości 21,46 g/cm³ i temperaturze topnienia 1773°C. Odznacza się największą spośród metali szlachetnych odpornością na działanie kwasów – rozpuszcza się tylko w wodzie królewskiej. Platyna jest ciągliwa, nadaje się do wyrobu bardzo cienkich drutów (o średnicy 0,01 mm). Ma zastosowanie w laboratoriach i przemyśle chemicznym, a jako metal szlachetny – w jubilerstwie i zegarmistrzostwie na koperty zegarków i bransolety.
tworzywo sztuczne, nazwa chemiczna: polimetakrylan metylu. Lekki – o gęstości 1,18 g/cm³, bezbarwny, przezroczysty, odporny na wpływy atmosferyczne, nadający się do obróbki i barwienia. Ma zastosowanie do wyrobu części kabin samolotowych, osłon zabezpieczających, a w zegarmistrzostwie – do wyrobu szkieł zegarkowych i budzikowych.
element umieszczony suwliwie na prowadnicy tokarki zegarmistrzowskiej między wrzeciennikiem a konikiem, służący jako podparcie dla noża trzymanego w ręce podczas toczenia. W wyposażeniu tokarki zegarmistrzowskiej wrzecionowej może być podstawka sztywna, odchylana lub uniwersalna.
element używany podczas montowania. Ma kształt pierścienia wysokości ok. 20 mm. W komplecie podstawki znajduje się 8-12 sztuk o średnicy 12-50 mm. Wielkość podstawki dobiera się odpowiednio do średnicy naprawianego mechanizmu. Podstawki są wykonywane z drewna bukowego, albo z tworzywa sztucznego. Do mechanizmów prostokątnych stosuje się uniwersalną podstawkę metalową dwuczęściową, w której mechanizm zaciska sprężyna.
prosty przyrząd należący do wyposażenia tokarki zegarmistrzowskiej wrzecionowej, służący do prowadzenia po nim pilnika podczas piłowania czopa kwadratowego, np. wałka naciągowego. Podstawka rolkowa może być pojedyncza lub podwójna z nastawianiem wysokości. Bezpieczniej jest piłować czop kwadratowy na podwójnej podstawce rolkowej, gdyż po jej nastawieniu pilnik dopóty zdziera powierzchnię czopa, dopóki spoczywa na jednej rolce. Gdy oprze się na obu rolkach, przestaje spełniać swoją funkcję tj. zdzierać.
z okazji swojej okrągłej rocznicy – 100 lat istnienia – Tag Heuer zaprezentował przeprojektowaną linię stoperów. To właśnie w nich po raz pierwszy użyto tzw. „podwójnej tarczy”. Rozwiązanie to polegało na tym, że minutowy licznik chronografu przeniesiono z małej tarczki na centralną część tarczy głównej. Zrobiono to tak, że skala sekundowa naniesiona była na zewnętrznym ringu, a minutowa na wewnętrznym, natomiast wskazówki o różnej długości (sekundowa dłuższa) swoimi grotami dotykały tylko właściwej skali. Dzięki temu znacząco polepszyła się czytelność wskazań. (źródło)
zegarek jednocześnie prezentuje dwa czasy w różnych strefach czasowych.
oprócz kamienia przerzutnika na kole balansowym wchodzącego w widełki kotwicy jest także niewielki drucik na kotwicy (poziomy lub pionowy) wchodzący w wycięcie obok lub pod wspomnianym kamieniem.
Znany jest także przypadek opisywania mechanizmu z pojedynczym przerzutnikiem „single roller” (Ball Watch Co), ale takie oznaczenie spotyka się niezwykle rzadko. (źródło)
narzędzie skrawające, służące do pogłębiania i odwiercania otworów.
powiększanie średnicy otworu do pewnej głębokości za pomocą pogłębiacza.
komplikacja opracowana przez firmę Oris. Oznacza to, że możemy odczytać dzień z 29,5 doby cyklu księżyca z wewnętrznej skali, której wartości wskazuje centralna wskazówka. Zaś na zewnętrznym okręgu cyferblatu odczytujemy graficzną reprezentację wskazania, czyli fazy księżyca. Aktualizacja wskazania następuje co pół dnia. Z tego też względu uznaje się, że ten sposób wskazania faz księżyca jest dokładniejszy aniżeli konwencjonalne sposoby. (źródło)
stan energetyczny akumulatora energii mierzony czasem, w jakim zegar może działać prawidłowo od chwili pełnego naładowania do zupełnego wyładowania tego akumulatora. Akumulatorem energii w zegarach mechanicznych jest napięta sprężyna napędowa lub zawieszony na cięgnie obciążnik. Określając czas trwania tego stanu symbolicznym odcinkiem. Pojemność napędu będzie całkowitym czasem prawidłowego działania zegara od chwili zupełnego nakręcenia aż do wyczerpania energii. Dodatkowy czas pracy zegara jest rezerwą napędu. W zegarach z naciągiem elektrycznym o dużej pojemności napędu zasadniczy czas pracy zegara będzie większy niż w zegarach o małej pojemności napędu. W zegarach z napędem sprężyną śrubową, naciąganą co 3-4 min, włączanie naciągu następuje zaraz po napięciu wstępnym. Zegary takie nie mają rezerwy napędu, gdyż czas ich pracy równa się pojemności napędu.
radełkowana główka z rozciętą tulejką służąca do nastawiania wskazówek zegara.
obróbka wykańczająca metali, której celem jest usunięcie z powierzchni nierówności i nadanie jej dużego połysku. Polerowanie polega na wygładzaniu powierzchni za pomocą materiałów polerskich. Jeżeli powierzchnia jest dobrze przygotowana, to przy polerowaniu nie ma dostrzegalnego ubytku metalu. Bardzo ważnym czynnikiem, wpływającym na jakość polerowania, jest idealna czystość powierzchni, dlatego polerowanie należy zaczynać dopiero po dokładnym usunięciu wszelkiego brudu pozostałego po wstępnym szlifowaniu.
obróbka odbywająca się naciskowo lub za pomocą materiałów polerskich. Czopy stalowe nie hartowane poleruje się z umiarkowanym naciskiem (im cieńszy czop, tym mniejszy nacisk), zbierając bardzo cienką warstewkę metalu za pomocą stalowego polerownika, smarowanego olejem bez użycia materiałów polerskich. Bardzo twarde czopy hartowane należy polerować materiałami polerskimi. Czopy poleruje się na czopiarce zwykłej lub zmechanizowanej po dobraniu odpowiedniego łożyska wkładki, stosownie do grubości polerowanego czopa. Czop przyciska się z wierzchu polerownikiem nasmarowanym olejem i, napędzając oś przez krążek zabierny, przesuwa polerownik na czopie w obydwie strony. Polerowanie czopów może się odbywać także na tokarce zegarmistrzowskiej wrzecionowej – oś zamocowuje się w uchwycie zaciskowym, a polerownik dociska do czopa od spodu, aby lepiej obserwować wynik pracy. W taki sposób można polerować nawet cienkie czopy (ale krótkie), trzeba mieć jednak pewną wprawę i wyczucie, aby ich nie złamać.
obróbka, będąca procesem elektrochemicznym, pozornie podobnym do galwanizacji – przedmiot jest tak samo zanurzony w wannie wypełnionej elektrolitem, ale przebieg procesu jest inny. Pod działaniem pądu w odpowiedniej temperaturze elektrolitu rozpuszczają się wierzchołki nierówności – wydzielający się tlen odrywa tlenki i rozpuszcza je w elektrolicie. Po kilku minutach proces jest zakończony, a powierzchnie przedmiotu stają się gładkie i błyszczące. Wymagają jedynie pewnych zabiegów utrwalających. Polerowanie elektrolityczne jest coraz częściej stosowane w przemyśle, gdyż tą metodą w stosunkowo krótkim czasie można wypolerować przedmioty o bardzo złożonych kształtach. W przemyśle zegarowym polerowanie elektrolityczne jest stosowane do polerowania części zegarkowych, przede wszystkim części urządzenia naciągowo-nastawczego.
polerowanie na specjalnych maszynach, zwanych polerkami, lub na zwykłych szlifierkach albo urządzeniach do szlifowania umocowanych na suporcie tokarki zegarmistrzowskiej. Zamiast ściernicy zakłada się tarcze polerskie z miękkiej stali, brązu, drewna lub filcu. Najpierw poleruje się tarczami pokrytymi papką lub pastą zawierającą zieleń polerską, a wykańcza – szczotkami szczecinowymi, wełnianymi lub flanelowymi, pokrytymi czerwienią polerską w postaci suchej pasty o niewielkiej zawartości tłuszczu. Im pasta jest bardziej sucha, tym większy otrzymuje się połysk. Małe przedmioty, wytwarzane masowo, zwłaszcza takie, które nie muszą mieć ostrych krawędzi, poleruje się w bębnach polerskich, wypełnionych gładkimi kulkami i kołkami oraz cieczą do polerowania, np. wywaremz mydlnika.
polerowanie, które może się odbywać dwojako:
narzędzie do polerowania. Rozróżnia się polerowniki:
fabryka zegarków
wklęsły zegar słoneczny półkolisty z pionową wskazówką umieszczoną w osi półkuli. Wskazówka zegara słonecznego równoległa do osi Ziemi.
marka polskich zegarków. Nazwa tej firmy pochodzi od skrótowego połączenia słów „Polska” oraz „pora” (czyli konkretnego momentu czasu)... zobacz więcej
pomiary obejmujące mierzenie i sprawdzanie. Mierzenie wymiarów jakiegoś przedmiotu polega na porównaniu wymiaru z wzorcem, który jest umownie przyjętą wielkością, określoną z możliwie największą dokładnością. Pomiary zawsze są obarczone pewnymi błędami, wynikającymi z niedokładności narzędzi pomiarowych oraz z niedoskonałości osoby dokonującej pomiaru (błędy subiektywne). Warsztatowe narzędzia pomiarowe służą do pomiaru długości, średnic wałków, wymiarów otworów, kątów, gwintów itp. z odpowiednią dokładnością. W zegarmistrzostwie stosuje się przyrządy pomiarowe stałe i nastawne. Sprawdzanie różni się od mierzenia tym, że podczas tej czynności porównuje się wykonany przedmiot nie z wzorcem, lecz ze sprawdzianem, za pomocą którego można stwierdzić, czy wymiar wykonanego przedmiotu nie przekracza określonej granicy.
różnica między wskazaniem zegara wzorcowego a wskazaniem zegara sprawdzanego. Gdy sprawdzany zegar wykazuje spóźnienie w stosunku do wskazań zegara wzorcowego, poprawka wskazania ma znak dodatni, a gdy śpieszy znak ujemny.
funkcja oszczędzania energii. Funkcja ta powoduje przejście zegarka w stan uśpienia, gdy zegarek jest nieużywany lub pozostaje w miejscu pozbawionym oświetlenia przez co najmniej 30 minut np. jest noszony głęboko pod ubraniem.
skośna powierzchnia palety, po której ślizga się ząb koła wychwytowego (zob. wychwyt) podczas udzielania impulsu napędowego regulatorowi chodu.
skośny wierzchołek zęba koła wychwytowego (zob. wychwyt), współpracujący z powierzchnią impulsu palety i przekazujący impuls napędowy regulatorowi chodu.
boczna powierzchnia palety, na której spoczywa ząb koła wychwytowego (zob. wychwyt) podczas ruchu uzupełniającego regulatora chodu.
powłoka, będąca powłoką ochronną utrzymującą się na powierzchni metalu dzięki adhezji. Może być powłoka nakładana metalowa i niemetalowa.
powłoka ochronna z metali odpornych na korozję, nanoszona metodami:
powłoka ochronna z różnego rodzaju smarów, farb, lakierów i emalii, a także tworzyw sztucznych. Może być uzyskana przez malowanie, lakierowanie, emaliowanie.
powłoka wykonana na obrobionych powierzchniach przedmiotów metalowych w celu ich zabezpieczenia przed korozją i nadania estetycznego wyglądu. Powłoka ochronna może być powłoką nakładaną i powłoką wytwarzaną (chemicznie).
powłoka, będąca powłoką ochronną, łączącą się z metalem w sposób chemiczny, tzn. na granicy łączenia powstają związki chemiczne lub roztwory. Powłoki wytwarzane dzieli się na:
kurant grzebykowy stosowany w zabawkach, zegarach i budzikach grających. Mechanizm grający pozytywki składa się z walca kurantowego, zaopatrzonego na obwodzie w szeregi kołków, oraz stalowego grzebienia grającego z wąskimi zębami o różnej długości. Podczas obrotu walca kołki podnoszą odpowiednie zęby grzebienia, które spadając z kołków, drgają i wydają tony melodii.
łączenie części w zespoły oraz zespołów i części w gotowy wyrób. Połączenia mogą być... zobacz więcej
połączenie ułatwiające wielokrotne i szybkie łączenie i rozłączanie części – łączoną część wsuwa się w jednym kierunku i następnie przesuwa ją w kierunku prostopadłym lub skośnym do poprzedniego położenia. Łączone części są zaopatrzone w odpowiadające sobie wycięcia i występy, które po wykonaniu poprzecznego przesunięcia ryglują się wzajemnie i uniemożliwiają rozłączenie. Połączenia bagnetowe może być:
połączenie rozłączne, najczęściej stosowane, tworzone za pomocą gwintów o zbliżonych zarysach i wymiarach oraz o takim samym skoku i skręcie (zob. gwint). Połączenie gwintowe może być:
połączenie rozłączne za pomocą klina – elementu mającego dwie powierzchnie robocze, płaskie lub walcowe, nachylone względem siebie pod pewnym kątem. Rozróżnia się kliny:
połączenie rozłączne, za pomocą kołków. W mechanizmach zegarowych mają zastosowanie dwa rodzaje kołków:
połączenie rozłączne, którego rozłączeniu przeciwstawia się kształt łączonych części.
połączenie części za pomocą łącznika sprężystego, który umożliwia im wzajemne przesunięcia w pewnych granicach. Wielkość i kierunek przesunięć zależy od wielkości i kierunku sił działających na złącze. Metalowy łącznik sprężysty nazywamy sprężyną.
połączenie rozłączne części za pomocą łącznika w postaci krótkiego wałka, zwanego sworzniem.
połączenie uzyskiwane przez wtłaczanie jednej części w drugą. Części połączenia wtłaczanego muszą być wykonane tak, aby wymiar otworu części zewnętrznej był mniejszy od wymiaru części wewnętrznej. Połączenia wtłaczane stosuje się wtedy, gdy części powinny tworzyć jednolitą całość (połączenie nierozłączne), a wykonanie dwóch odrębnych części jest łatwiejsze lub w ogóle tylko w taki sposób jest możliwe. W wielu przypadkach stosuje się także osadzanie na wałkach tulejek i pierścieni rozciętych (połączenie rozłączne), zwłaszcza gdy moment przenoszony przez połączenie jest bardzo mały, jak np. w przypadku tulejki wskazówki, pierścienia włosa.
pomieszczenie, które powinno być wygodne, przestronne, jasne i dobrze urządzone. Na jednego pracownika powinno przypadać około 6m² przestrzeni podłogi i 18m³ przestrzeni pracowni. Podłoga powinna być całkowicie pokryta wykładziną podłogową w ciemnym, jednolitym kolorze, zakrywającą wszelkie szczeliny, w których mogłyby się zgubić małe części zegarkowe. Stół roboczy należy ustawić tak, aby miejsce pracy było oświetlone światłem dziennym. Do oświetlenia miejsca pracy w dni pochmurne i z nastaniem zmroku potrzebna jest lampa z możliwością zmiany jej odległości od powierzchni stołu. Oprócz lampy oświetlającej miejsce pracy powinna być jeszcze jedna lampa z mlecznym kloszem, oświetlająca całą pracownię, gdyż posługiwanie się tylko miejscowym oświetleniem jest szkodliwe dla wzroku. Stanowisko pracy zegarmistrza powinno być indywidualnie dopasowane do pracownika.
natężenie I stałego prądu elektrycznego płynącego w metalu lub elektrolicie jest wprost proporcjonalne do napięcia U i odwrotnie proporcjonalne do rezystancji R
to opatentowane przez Rolexa rozwiązanie konstrukcji bransolety, która została zintegrowana z kopertą. Bransoleta zbudowana została z ogniw, które tworzą trzy okrągłe, połączone ze sobą ceramicznymi elementami części. Użyta ceramika - wg zapewnień producenta – pozwoli na utrzymanie bransolety w należytym kształcie przez lata. Konstrukcja o tyle dobra, że we wcześniejszych rozwiązaniach metalowe elementy – po kilkunastu latach noszenia zegarka – sprawiały, że bransoleta wyglądała na „rozciągniętą” tzn. niektóre ogniwa były od siebie mocniej oddalone niż inne. (źródło)
procesem produkcyjnym nazywa się wszystkie działania wykonawcze, w celu wytworzenia gotowego wyrobu (obróbka, montaż, kontrola, magazynowanie, transport, konserwacja)... zobacz więcej
proces technologiczny stanowi główną część procesu produkcyjnego, w której następuje obróbka części lub ich montaż w zespoły. Proces technologiczny składa się z operacji, zabiegów, przejść, czynności i ruchów roboczych... zobacz więcej
optyczny przyrząd pomiarowy dający na ekranie zarysy mierzonego przedmiotu w dużym powiększeniu. W przemyśle zegarowym jest stosowany do sprawdzania kół zębatych oraz sprawdzania średnic małych otworów i ich wzajemnego położenia, np. w płytach zegarowych i zegarkowych. W porównaniu z innymi przyrządami optyczno-mechanicznymi projektor wyróżnia się prostą budową, bezdotykową metodą pomiaru, dużą wydajnością kontroli, łatwością zastosowania i możliwością łatwej obserwacji.
proces obróbki bezwiórowej mający na celu usunięcie przypadkowych zniekształceń, które powstały na przedmiotach metalowych podczas ich wykonywania lub nieprawidłowego obchodzenia się z nimi.
urządzenie do prostowania prądu przemiennego, tj. przetwarzanie tego prądu na prąd tętniący lub prąd stały.
proszek powstały z odpadków diamentu, który po wymieszaniu z olejem służy do szlifowania kamieni łożyskowych, a bardzo drobny – do ich polerowania.
nabijak z płaskim czołem służący do przebijania otworów.
ręczne wykonywanie otworów w cienkich blachach i taśmach przebijakiem na nabijarce. Zahartowane końce przebijaków mają różne przekroje, dlatego do wybranej średnicy otworu w kowadełku należy dobrać odpowiedni przebijak. Gładki i równy otwór otrzymuje się wtedy, gdy przebijak ma ostrą krawędź górną. W warsztacie zegarmistrzowskim przebija się otwory w sprężynach napędowych w celu wykonania zaczepów otworowych podłużnych lub nitowanych.
narzędzie do ręcznego przecinania metali przez uderzenie w nie młotkiem.
przecinanie wykonywane mechanicznie za pomocą pił ramowych lub tarczowych oraz ręcznie – piłką ręczną lub przecinakiem. W warsztacie zegarmistrzowskim można stosować przecinanie metali frezami piłkowymi na tokarce wyposażonej w urządzenie do frezowania i szlifowania. Częściej jednak przecina się metale piłką ręczną lub piłeczką.
obciążenie przeciwnego końca widełek kotwicy w wychwycie kołkowym lub wskazówki w celu jej wyrównoważenia. Przeciwciężar wskazówek zegarów wieżowych znajduje się pod tarczą na ramieniu przymocowanym do osi minutowej lub ramieniu koła godzinowego.
nakrętka dodatkowa zabezpieczająca nakrętkę zasadniczą przed samoodkręceniem.
połączenie dwóch elementów mechanizmu umożliwiające ich wzajemny ruch obrotowy dookoła osi lub punktu.
połączenie dwóch wałków o różnym usytuowaniu osi, umożliwiające przenoszenie ruchu obrotowego. Ma szerokie zastosowanie w budowie maszyn. W zegarach wieżowych przeguby Cardana są stosowane do łączenia wałków pędni, tworzących linię łamaną. Mechanizm chronometru okrętowego ma w obudowie zawieszenie przegubowe Cardana, dzięki czemu utrzymuje się zawsze w pozycji poziomej.
jest to część zabiegu wykonana w czasie jednego przesunięcia narzędzia względem obrabianej powierzchni w kierunku posuwu... zobacz więcej
przyrząd elektryczny, którego roboczy obwód prądowy jest uruchamiany małym prądem wzbudzającym drugiego obwodu (lub za pośrednictwem zmian innych wielkości fizycznych, np. ciśnienia, temperatury, prędkości obrotowej). Przekaźnik służy do sterowania różnymi urządzeniami lub do sygnalizacji. Rozróżnia się przekaźniki:
mechanizm służący do przenoszenia ruchu między dwoma wałkami ze zmienioną (zmniejszoną lub zwiększoną) prędkością. W każdej przekładni rozróżnia się element czynny (napędzający) i element bierny (napędzany), np. koła i zębniki czynne lub bierne (zob. przełożenie przekładni). Przekładnia może przenosić ruch i moc dzięki odpowiedniemu kształtowi elementów, jak np. przekładnia zębata, łańcuchowa, albo wskutek tarcia między elementami – przekładnia pasowa, linowa. W mechanizmach zegarowych najczęściej są stosowane przekładnie zębate.
przekładnia zębata stosowana w mechanizmie bicia zegarów. W zegarach bijących, nakręcanych co tydzień lub co dwa tygodnie. Przekładnia bicia składa się z pięciu par kół zębatych. Koło napędowe zazębia się z zębnikiem koła dodatkowego, napędzającego zębnik koła bicia, w którym znajdują się kołki podnoszące dźwignie młotka. Koło bicia zazębia się z zębnikiem koła sercowego (system zapadowy) lub kołem czerpaka (system grzebieniowy). Koło sercowe zazębia się z zębnikiem koła zalotowego, napędzającego zębnik wiatraka. Gdy w przekładni bicia nie ma koła dodatkowego, zegar trzeba nakręcać codziennie.
kilkustopniowa przekładnia przyśpieszająca (od koła minutowego do zębnika wychwytowego), która przekazuje energię z napędu do regulatora, w celu podtrzymania jego ruchu, oraz zlicza wahnięcia lub obroty regulatora. Przekładnia chodu wraz z przekładnią napędu i przekładnią wskazań stanowią główne zespoły mechanizmu chodu zegara. W przekładniach zegarowych... zobacz więcej
przekładnia wyrównująca moment wytworzony napędem sprężynowym. Na bęben sprężyny jest nawinięte cięgno, którym może być taśma stalowa lub łańcuch drabinkowy o drobnych ogniwach. Drugi jego koniec jest... zobacz więcej
przekładnia między wahnikiem a kołem naciągowym lub zapadkowym. Gdy tworzy ją tylko jedna para: zębnik i koło, przekładnia nosi nazwę małej. Przekładnia naciągu automatycznego o większej liczbie elementów pośredniczących nazywa się dużą. Przekładnia naciągu automatycznego jest zawsze przekładnią zwalniającą.
jedno lub dwustopniowa przekładnia przyśpieszająca, która dostarcza energię od sprężyny lub obciążnika do przekładni chodu. Od przełożenia przekładni napędu zależy, jak długo zegar będzie chodził po jednym nakręceniu. Czas chodu po jednym... zobacz więcej
przekładnia składająca się z czterech kół zębatych 1, 2, 4 i 5 (rys. P.18) oraz jarzma 3. Jarzmem nazywa się obracające się dookoła osi kół 1 i 5 ramię, na którego końcu... zobacz więcej
przekładnia przenosząca ruch ze zwiększoną prędkością. Element czynny (napędzający) przekładni przyśpieszającej ma większą średnicę niż element bierny (napędzany).
szczególne rozwiązanie przekładni obiegowej. Przekładnia różnicowa ma zastosowanie w napędzie pośrednim wychwytu, w naciągach zegarów elektrycznych, we wskaźnikach stanu nakręcenia sprężyn napędowych chronometrów okrętowych i zegarków z automatycznym naciągiem.
dwustopniowa przekładnia zwalniająca, która napędza wskazówkę godzinową, co umożliwia wskazywanie czasu odmierzanego przez regulator i zliczanego przez przekładnię chodu. W zegarach specjalnych jest to także przekładnia... zobacz więcej
odpowiednik przekładni chodu w zegarach z elektrycznym napędem regulatora. Zadaniem przekładni zliczającej jest zliczanie wahnięć regulatora chodu, aby za pośrednictwem przekładni wskazań zostały ujawnione na tarczy przez wskazówki lub wskaźniki cyfrowe.
przekładnia przenosząca ruch ze zmniejszoną prędkością. Element czynny (napędzający) przekładni zwalniającej ma mniejszą średnicę niż element bierny (napędzany).
zespół kół zębatych, dwu lub więcej, współpracujących ze sobą. Rozróżnia się:
przekładnia zębata składająca się z koła ślimakowego (ślimacznicy) i ślimaka. Służy do przenoszenia ruchu między osiami nierównoległymi, zwłaszcza gdy chodzi o znaczne zmniejszenie prędkości obrotowej. Ma wielorakie zastosowanie, m. in. do naciągu elektrycznego zegarów.
przemysł, który rozwinął się stopniowo z chałupniczej produkcji zegarów wykonywanych ręcznie. Pierwsza fabryka zegarków powstała w Szwajcarii w roku 1804, a w 35 lat później fabrykę zegarków w Genewie założyli dwaj Polacy: Antoni Norbert Patek i Franciszek Czapek. W Szwajcarii istnieje około 300 zakładów produkujących zegarki (dane z roku 1990), spośród których około 20 fabryk jest zjednoczonych w koncernie EBAUCHES, produkujących same mechanizmy. Inne fabryki dorabiają do tych mechanizmów tarcze i koperty i dostarczają je do handlu pod nazwami swoich firm, np. Atlantic, Delbana, Adriatica. Wiele fabryk produkuje całe zegarki markowe, opatrując je nazwami swych firm, np. Zenith, Longines, Omega, Tissot. Do niedawna Szwajcaria zajmowała pierwsze miejsce w produkcji zegarków mechanicznych (dane z roku 1990), obecnie następuje szybki rozwój produkcji zegarków kwarcowych także w Japonii, Hong-Kongu, USA, ZSRR. Czołowe firmy szwajcarskie nadal produkują trwałe i drogocenne zegarki mechaniczne, a także zegarki kwarcowe w trwałych kopertach z metali szlachetnych.
przemysł, który rozwinął się z większych zakładów zegarmistrzowskich, produkujących różne zegary, zwłaszcza domowe i wieżowe.
element regulatora balansowego, osadzony na osi balansu i współpracujący z widełkami kotwicy. Przerzutnik podwójny składa się z... zobacz więcej
urządzenia służące do regulacji okresu wahań balansu na skutek zmiany czynnej długości włosa. Składa się z pierścienia... zobacz więcej
urządzenie mechaniczne stosowane w zegarach z napędem elektrycznym balansu, służące do zmiany oscylacyjnego ruchu balansu na ruch obrotowy, jednokierunkowy przekładni zliczającej. Przetwornik ruchu... zobacz więcej
urządzenie magnetyczne służące do zamiany oscylacyjnego ruchu kamertonu na ruch obrotowy, jednokierunkowy przekładni zliczającej. Ma... zobacz więcej
Stosunek prędkości kątowej koła napędzającego (czynnego) do prędkości kątowej koła napędzanego (biernego)... zobacz więcej
urządzenie zegarowe służące do wprowadzania w przewidzianych z góry chwilach zmian w mechanizmie sprzęgającym zespół ruchomy licznika energii elektrycznej z częściami jego liczydła odpowiadającymi np. różnym taryfom.
element umożliwiający zewnętrzną ingerencję w mechanizm. W zależności od konstrukcji może być to przycisk wyzwalany ręką, lub narzędziem (przycisk wewnętrzny). Przyciski służą do wyzwalania dodatkowych funkcji (najczęściej stoper) lub korekty nastaw. (źródło)
jedna z głównych wielkości charakteryzujących jakość regulacji chodu zegara. Regulacja zegara polega na doprowadzeniu bezwzględnej wartości przyrostu dobowego poprawki do możliwie małej wartości, dzięki czemu uzyskuje się dokładne odmierzanie i wskazywanie czasu przez zegar (zob. poprawka wskazania).
narzędzia lub urządzenia służące do przetwarzania wielkości mierzonej na wskazanie lub inną równoważną informację. W pracowni zegarmistrzowskiej i przemyśle zegarowym mają zastosowanie następujące przyrządy pomiarowe:
Przystawka balansowa stanowi samodzielny zespół, będący regulatorem chodu, dostawiany do mechanizmu przekładni zegarów kominkowych, stołowych i innych. W zegarkach naręcznych jest ona zintegrowana z konstrukcją mechanizmu zegarka, stanowiąc całość. "Przystanek – zegarek. Zegarki i przystawki balansowe z Błonia” Jerzy Bezpałko
zespół typu QTM-0001, wyposażony w układ scalony i oscylator kwarcowy, przeznaczony do zegarków z napędem elektrycznym balansów, wykonujących 21 600, 28 800 lub 36 000 wahnięć na godzinę.
proste urządzenie służące do sprawdzania przewodności instalacji elektrycznej. Rozróżnia się próbniki:
przepływ ładunków elektrycznych. Za kierunek przepływu uważa się kierunek ruchu ładunków dodatnich.
prąd elektryczny, którego natężenie i kierunek są okresowo zmienne.
prąd elektryczny, którego natężenie i kierunek są stałe.
prąd elektryczny o zmiennym natężeniu, lecz stałym kierunku.
prąd elektryczny przemienny złożony, powstały przez nałożenie na siebie kilku pojedynczych (jednofazowych) prądów przemiennych, przesuniętych względem siebie w czasie. Najczęściej stosuje się prąd trójfazowy.
sprężysta podkładka mosiężna, zwykle okrągła z otworem w środku, umieszczona w tulejce koła godzinowego pod tarczą zegarka, w celu wyeliminowania luzu wzdłużnego tego koła. Prężka powinna być bardzo cienka i elastyczna, aby zbyt silnie nie dociskała koła godzinowego do ćwiertnika.
to nowy wychwyt (kotwica i koło wychwytowe). Patent Patek Philippe. (źródło)
poprawnie skala pulsometru. W zegarku ze stoperem dodatkowa podziałka naniesiona na tarczy lub kopercie zegarka pozwalająca na podstawie czasu upływającego od jednego do drugiego uderzenia serca określić puls badanej osoby. W zegarkach ze skalą pulsometru podaje się na ile uderzeń na minutę podziałka jest wyskalowana. (źródło)
system kół zębatych zapewniających płynne przenoszenie momentu obrotowego. (źródło)
element szkieletu zegara lub zegarka z otworem łożyskowym dla czopa, wspierający się na płycie tylko w jednym końcu; zwykle jest zaopatrzony w dwa kołki ustalające i dokręcony wkrętem; stosuje się go do ułożyskowania kół wychwytowych, kotwic i balansów. (źródło)
materiał o właściwościach elektrycznych pośrednich między przewodnikiem a dialektrykiem (izolatorem). Właściwości te mogą ulegać zmianie, zależnie od warunków otoczenia. Przewodność półprzewodnika wzrasta ze wzrostem temperatury, natomiast w temperaturze bardzo niskiej półprzewodnik zachowuje się jak dielektryk. Nośnikami prądu w półprzewodnikach są elektrony i tzw. „dziury” – ładunki dodatnie, będące miejscami pozbawionymi elektronów. Do półprzewodników należą np. selen, german, krzem. Półprzewodniki mają zastosowanie do budowy prostowników, tranzystorów, termistorów.
urządzenie przenoszące ruch obrotowy przekładni chodu zegara wieżowego do przekładni wskazań napędzającej wskazówki. Składa się z wałków pionowych i poziomych, przegubów, sprzęgieł widełkowych, łożysk i rozrządu łączącego wałki pionowe z poziomymi za pomocą zespołu stożkowych kół zębatych.
przyrząd do szlifowania palet i innych małych części zegarowych, przede wszystkim powierzchni impulsu palet wychwytu Grahama. (źródło)
podstawowa część szkieletu mechanizmu zegarowego, znajdująca się w zegarze od strony tarczy. Czasem jest nazywana płytą dolną lub główną.
część szkieletu mechanizmu zegarowego, znajdująca się w zegarze od strony tylnej. Czasem jest nazywana płytą górną.
część sprzęgnikowego urządzenia naciągowego-nastawczego, utrzymującego na płycie mechanizmu inne części tego urządzenia (koło zmianowe, koło nastawcze, wodzik i jego sprężynkę oraz nastawnik). Płytka dociskowa stanowi zwykle jednolitą całość ze sprężynką nastawnika, której karby (dwa lub trzy) utrzymują nastawnik w pozycji nastawczej lub naciągowej. Płytka dociskowa jest czasem błędnie nazywana „mostkiem remontuaru”. Kształty płytki dociskowej w różnych zegarkach są najrozmaitsze.
część łożyska kamiennego wzdłużnego, w której jest osadzony kamień nakrywkowy, współpracujący z czołem czopa. W tanich zegarkach są stosowane płytki bez kamieni wykonane z hartowanej stali, których powierzchnia współpracująca z czołem czopa jest wypolerowana. Płytka nakrywkowa ma zwykle kształt okrągły lub podłużny z zaokrąglonymi końcami i jest umieszczona w wyfrezowaniu płyty (lub mostka) o takim samym kształcie oraz przykręcona do płyty wkrętem. W zwykłym ułożyskowaniu balansu płytę nakrywkową przykręca się do półmostka balansu dwoma wkrętami, a na jej obwodzie – osadza się obrotowo przesuwkę do regulacji zegarka.