Forum zegarów i zegarków
na Instagramie
głównym celem Casio było stworzenie zegarka, którego nie można zniszczyć. W myśl zasady „Triple Ten” pierwsze zegarki Casio G-SHOCK miały za zadanie: przetrwać 10 lat, mieć odporność na ciśnienie wodne 10 ATM (obecnie większość modeli ma już 20 ATM) i przetrwać upadki z wysokości 10 metrów.
Warszawska fabryka budzików popularnych z jednym lub dwoma dzwonkami oraz budzików grających z pozytywką, czynna w latach 1891-1944.
godzina oraz data ostatniej synchronizacji zakończonej powodzeniem.
Greenwich Mean Time, czas w Greenwich (Londyn) uznany, w 1884 roku, za podstawę do obliczania standardowego czasu na całym świecie. Ziemię podzielono na 24 strefy czasowe, a południk zerowej godziny przebiega właśnie przez Greenwich, dziś dzielnicę Londynu. Dlatego czas lokalny w Nowym Jorku często przedstawia się w formacie GMT-5, w Sydney GMT+10, w Bangkoku GMT+7 itd.
wielki fizyk i astronom włoski; dokonał wielu odkryć z dziedziny mechaniki i astronomii oraz odkrył i ogłosił prawa ruchu wahadła.
lekarz i fizjolog włoski. W roku 1789 podczas prac nad anatomią żaby odkrył istnienie zjawisk elektrycznych w tkankach nóg żabich.
proces polegający na elektrolitycznym nałożeniu warstwy metalu ochronnego na przedmiot zanurzony w elektrolicie, zawierającym sole tego metalu w odpowiednim stężeniu. Metodą galwanizacji wykonuje się najczęściej niklowanie, chromowanie, miedziowanie oraz rzadziej – kadmowanie, cynowanie, mosiądzowanie, srebrzenie i złocenie. Galwanotechnika stanowi odrębną specjalność, którą zegarmistrze właściwie się nie zajmują, ale często korzystają z usług zakładu specjalistycznego.
wypełnienie złotem wcześniej wygrawerowanych elementów, do których (złoto) dzięki odpowiednim procesom (przy użyciu prądu) przywiera. (źródło)
uszczelka, zwykle kilka uszczelek zapewniających kopercie zegarka wodoszczelność. (źródło)
urządzenie do wytwarzania drgań własnych, będące wzorcem częstotliwości. Urządzeniem takim jest każdy regulator chodu zegara.
rodzaj maszynowego zdobienia wszelkich powierzchni metalowych niekoniecznie związanych z zegarkami. Najczęściej spotykanymi elementami dekorowanymi poprzez giloszowanie są tarcze zegarkowe.
obróbka, której celem jest trwała zmiana kształtu przedmiotu wykonanego z metalu plastycznego, podobnie jak kucie, powodowane naciskiem prasy, uderzeniami młotka lub w inny sposób, przy czym zmiana kształtu następuje tylko w jednej płaszczyźnie. Nie należy przekraczać najmniejszego dopuszczalnego promienia gięcia, gdyż grozi to pęknięciem zginanego pręta na jego zewnętrznej powierzchni.
system regulacji bransolety. Jest to tzw. podwójne zapięcie umożliwiające dostosowanie długości bransolety bez konieczności wyciągania ogniwek, co stwarza możliwość jej precyzyjnego wyregulowania i pozwala uniknąć wizyty u zegarmistrza. (źródło)
stop (głównie) berylu i miedzi. Stop ten ma doskonałą twardość i wysoką stabilność, a także niski współczynnik rozszerzalności cieplnej. Jest również odporny na korozję. Glucydur wykorzystywany jest do wyważenia kół balansowych i innych części mechanicznych zegarków. Nazwę „Glucydur” nosi również balans (czytaj też: Balans Glucydur)
pionowy słup ustawiony na równym, poziomym terenie wskazujący czas długością cienia. Każdy zegar słoneczny poziomy z pionową wskazówką jest gnomonem. Gnomonem nazywano także przyrząd astronomiczny do określania momentu południa i kierunku południka w danym miejscu według padającego cienia.
dział dawnej astronomii, obejmujący teorię i sztukę, budowania zegarów słonecznych.
godzina to 1/24 część doby, jednostka czasu 60 razy większa od minuty i 3600 razy większa od sekundy. (źródło)
najczęściej stosowany typ napędu zegarka: mechanizm naciągu obraca koło zębate połączone w centrum z wałkiem, na który nawijana jest sprężyna. Sprężyna ta następnie, przy ustabilizowanym blokadą wałku, obraca cały bęben, który z kolei połączony jest z pierwszym kołem mechanizmu. Problemem spotykanym w tego typu konstrukcji jest uszkodzenie wychwytu spowodowane uderzeniem pękniętej sprężyny w bęben powodującym gwałtowne szarpnięcie kół (więc i wychwytu) w przeciwną stronę (tzn. do tyłu). (źródło)
sławny zegarmistrz angielski, uczeń, a następnie wspólnik Tompiona T. Ulepszył wynaleziony przez Tompiona w roku 1695 wychwyt cylindrowy do zegarków. W roku 1715 wynalazł wychwyt spoczynkowy do zegarów wahadłowych, nazwany od jego nazwiska wychwytem Grahama; w roku 1726 wynalazł rtęciowe wahadło kompensacyjne.
certyfikat dokładności chodu zegarka opracowany przez Grand Seiko. Standard który zapewnia precyzję pracy w zakresie tolerancji od +4 do – 2 sekund. (źródło)
komplikacja umożliwiająca automatyczne, a nie tylko na żądanie, wybijanie godzin oraz kwadransów. (źródło)
Nowo opracowany przez firmę Ulysse Nardin system naciągu jest podobno dwukrotnie wydajniejszy niż dotychczasowo stosowany. Masa oscylująca najmniejszym ruchem intensywnie naciąga sprężynę. System o nazwie Grinder jest efektywny i zarazem bardzo efektowny podczas pracy. Na stronie producenta opisano to mniej więcej tak: „Na początku łańcucha automatycznego generowania energii dla sprężyny naciągu znajduje się centralnie umieszczony wirnik z łożyskiem kulkowym. Pod spodem znajdują się trzy dalsze małe łożyska kulkowe, które działają na dwóch parach resorów piórowych w kształcie filigranowej konstrukcji. Pierścień połączony z tym układem ma w sumie cztery sprężyste jakby grzechotki, zęby. Jego wolny koniec współpracuje z kątowym ząbkowanym kółkiem naciągu umieszczonym centralnie nad beczką ze sprężyną. Każdy obrót oscylującej masy sprawia, że struktura, cały układ i pierścień oscylują. To sprawia natomiast, że jedna lub dwie z czterech grzechotek przesuwają koło naciągowe w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara i przyczyniają się do napięcia sprężyny”. Główną zaletą tego rozwiązania jest fakt, że praktycznie nie ma ani chwili pracy jałowej. Każde najmniejsze drgnięcie uwalnia energię przekazywaną do sprężyny. (źródło)
sławni zegarmistrze warszawscy; Michał przeprowadził oddzielenie cechu zegarmistrzowskiego od ślusarskiego w roku 1752; Franciszek (1740-1820) był nadwornym zegarmistrzem króla Stanisława Augusta; Antoni (1777-1850) wykonał zegar wieżowy do pałacu Kazimierzowskiego w roku 1820.
fizyk szwajcarski, zdobywca nagrody Nobla, wynalazca inwaru i balansu kompensacyjnego. Autor wielu opracowań z dziedziny fizyki i mechaniki precyzyjnej, wydanych w Paryżu.
ukształtowanie powierzchni zewnętrznej (gwint zewnętrzny) lub wewnętrznej walca (gwint wewnętrzny) w postaci rowków wyciętych na walcu wzdłuż linii śrubowej.
wykonywanie gwintów, polegające na wycinaniu rowków (bruzd) na walcu wzdłuż linii śrubowej. Gdy rowki wycina się na powierzchni zewnętrznej walca, jest to gwint zewnętrzny (śruba, wkręt), a gdy na powierzchni wewnętrznej, gwinty wewnętrzne (otwór, nakrętka). Gwintowanie może się odbywać ręcznie lub maszynowo.
nacinanie gwintów w otworach gwintownikami. Ważną czynnością przed gwintowaniem wewnętrznym jest wywiercenie otworu pod gwint o średnicy umożliwiającej uzyskanie pełnego gwintu.
nacinanie gwintów za pomocą gwintownicy. Element przeznaczony do gwintowania trzeba przygotować przez opiłowanie jego końca oraz sprawdzenie, czy średnica jest odpowiednia i powstanie pełny gwint. Na początku i w czasie gwintowania należy smarować nacinany gwint w celu ułatwienia skrawania i zapewnienia gładkości. Po ukończeniu gwintowania narzynkę należy oczyścić pędzelkiem z pozostałości wiórów i posmarować cienko wazeliną, a pokrętki i gwintownicę wytrzeć szmatką.
przyrząd do nacinania gwintów zewnętrznych, składający się z narzynki i oprawki.
narzędzie do nacinania gwintów wewnętrznych. Ma kształt śruby z czterema lub trzema prostymi rowkami przecinającymi zwoje gwintu.
to mocno przeprojektowana wersja koła balansowego (de facto niewiele mająca wspólnego z kształtem koła) z komponentami z 24ct złota. (źródło)
Urodzony w Genewie projektant i artysta, Gérald Genta, był synem włoskich emigrantów. Już jako dziecko interesował się rysunkiem, więc wiadomo było, że w przyszłości na poważnie zajmie się jakąś dziedziną sztuki. Początkowo miał być jubilerem – w 1950 r. z bardzo dobrymi ocenami ukończył… Więcej tutaj: (źródło)
narzędzie podobne do rozwiertaka zegarmistrzowskiego, ale z częścią pracującą o przekroju okrągłym i gładkiej – bez krawędzi tnących – powierzchni. Służy do wygładzania rozwierconych otworów łożyskowych w płytach zegara. Przed użyciem trzeba go nieco posmarować.
narzędzie jubilerskie ze stali lub czerwonego kamienia krwawnikowego, służące do polerowania ręcznego metali szlachetnych lub powłok galwanicznych z tych metali.
pilnik o bardzo drobnych nacięciach, służący do wygładzania powierzchni piłowanych pilnikami o grubszych nacięciach.