Słownik pojęć

  • OP

    skrót oznaczający model Rolexa Oyster Perpetual. (źródło)

  • Obcinaki

    narzędzie w kształcie chwytek (pincety) służące do obcinania końców kołków, np. po zakołkowaniu włosa.

  • Obciąganie zegarków

    zabiegi czynione w mechanizmach nowych zegarków dawnej produkcji, polegające na rozbieraniu mechanizmów, usuwaniu z nich ewentualnych usterek fabrycznych, jak np. ustalanie luzów, usuwanie zadziorów oraz mycie części w benzynie, składanie mechanizmów, smarowanie i regulowanie ich chodu. Obecnie obciąganie zegarków stało się zbyteczne, gdyż zegarki opuszczają fabrykę w stanie gotowym do użytku.

  • Obciążnik („waga”, ciężarek zegara)

    element napędu obciążnikowego, który pod wpływem siły ciężkości staje się źródłem energii napędowej dla mechanizmu zegarowego. W zegarach popularnych stosuje się obciążniki żeliwne w kształcie walca. W zegarach kukułkowych obciążniki są również żeliwne, lecz najczęściej mają kształt szyszki świerkowej w celu dopasowania ich do stylu rzeźbionej obudowy. Do zegarów szafkowych obciążniki wykonane są z blachy mosiężnej lub cienkościennej rurki i wypełnione metalem albo ołowianymi kulkami, których w miarę potrzeby można dodać lub ująć. Obciążniki do zegarów z naciągiem tygodniowym są większe i cięższe, dlatego w celu silnego umocowania haka przez cały obciążnik jest przeprowadzony pręt stalowy, nagwintowany na obu końcach. Metal obciążający na całej długości ma w środku otwór, przez który przechodzi pręt łączący denko dolne i górne. Na górny koniec tego pręta jest nakręcony mosiężny hak służący do zawieszania obciążnika. Wymiary obciążników są różne i nie odgrywają ważniejszej roli, ważny jest natomiast ciężar obciążnika, gdyż zadaniem obciążnika jest pokonanie wszystkich oporów mechanizmu i umożliwienie uzyskania prawidłowej amplitudy wahań regulatora. Ciężar obciążnika ustala się doświadczalnie. Obciążnik może być zawieszony bezpośrednio na końcu cięgna albo za pośrednictwem krążka. Jeżeli cięgnem jest struna, stosuje się zawieszenie na krążku.

  • Obrotnica

    elektrycznie napędzany przyrząd z wystającymi ramionami, na których umocowuje się naprawione zegarki, przede wszystkim z naciągiem automatycznym. Ciągły obrót i zmiana pozycji zegarka na obrotnicy imitują noszenie go na ręce. Po upływie doby sprawdza się chód zegarka i stan nakręcenia jego sprężyny napędowej.

  • Obróbka bezwiórowa (plastyczna)

    metoda obróbki mechanicznej, podczas której następuje zmiana kształtu lub wymiarów przedmiotu bez ubytku materiału. Takie rodzaje obróbki bezwiórowej jak np. walcowanie, kucie, tłoczenie, wyoblanie noszą nazwę obróbki plastycznej. Wszystkie metale są mniej lub bardziej plastyczne, tak więc pod działaniem sił zewnętrznych nie tracą swej spójności, natomiast materiały nieplastyczne pod działaniem sił zewnętrznych tracą spójność i ulegają skruszeniu. Podatność metalu do trwałego odkształcenia jest jedną z jego cech charakterystycznych. Ważniejsze zabiegi obróbki bezwiórowej to: podłużanie (zob. wydłużanie), poszerzanie, spęczanie, zakrzywianie, skręcanie.

  • Obróbka cieplna

    zabieg lub połączenie zabiegów cieplnych, pod wpływem których następują pożądane, trwałe zmiany struktury stopów metali, a wskutek tego także ich właściwości mechanicznych, fizycznych i chemicznych. Zmiany te zależą zawsze od temperatury i czasu nagrzewania. Obróbkę cieplną stosuje się do stopów metali, a nie do metali czystych. Największe zastosowanie ma obróbka cieplna do stali. Rozróżnia się trzy zasadnicze rodzaje obróbki cieplnej: hartowanie, odpuszaczanie i wyżarzanie.

  • Obróbka cieplna stopów nieżelaznych

    obróbka mająca na celu utwardzenie albo zmiękczenie i odprężenie. Spośród stopów miedzi obróbce cieplnej w praktyce podlegają mosiądz i brąz. Utwardzenie miedzi i jej stopów osiąga się tylko obróbką plastyczną na zimno (walcowanie, kucie, ciągnienie). Zmiękczenie i poprawienie plastyczności miedzi i jej stopów osiąga się przez wyżarzanie (rekrystalizujące). Odprężanie osiąga się przez wygrzewanie i stosuje po walcowaniu lub przekuciu w celu wyeliminowania naprężeń wewnętrznych.

  • Obróbka cieplno-chemiczna

    obróbka polegająca na nasyceniu węglem lub azotem powierzchniowej warstwy przedmiotu z miękkiej stali i zahartowaniu go. Po takim zabiegu powierzchnia przedmiotu jest twarda, a rdzeń pozostaje miękki i ciągliwy. Do tego rodzaju obróbki należy nawęglanie, azotowanie, cyjanowanie.

  • Obróbka elektroerozyjna

    obróbka, podczas której zjawiskiem powodującym erozję są wyładowania elektryczne między dwiema elektrodami obrabiarki elektroiskrowej – anodą i katodą, zanurzonymi w ciekłym ośrodku, zwanym dielektrykiem (najczęściej jest nim nafta). Jedna z elektrod jest obrabianym przedmiotem, a druga - narzędziem. W zależności od przebiegu procesu obróbka elektroerozyjna dzieli się na elektroiskrową, elaktroimpulsową i elektrokontaktową. Metody elektroiskrowa i elektroimpulsowa są stosowane głównie do obróbki węglików spiekanych, stopów twardych i hartowanej stali, umożliwiają drążenie (zob. drążarka) i wycinanie otworów, grawerowanie itp. Metoda elektrokontaktowa jest mniej dokładna, najczęściej stosuje się ją do przecinania oraz zgrubnej obróbki powierzchni kształtowych. W wyniku obróbki elektroerozyjnej uzyskuje się powierzchnie o dużej dokładności wymiwrowej i małej chropowatości oraz skomplikowanych kształtach.

  • Obróbka plastyczna (patrz: Obróbka bezwiórowa)

  • Obróbka powierzchniowa

    rodzaj obróbki, mającej na celu wykończenie powierzchni wykonanych przedmiotów. Do obróbki powierzchniowej zalicza się szlifowanie, polerowanie, matowanie, wytrawianie, malowanie, lakierowanie, emaliowanie, barwienia itp.

  • Obróbka skrawaniem (patrz: Obróbka wiórowa)

  • Obróbka ultradźwiękowa

    obróbka ultradźwiękowa daje wyniki podobne do wyników obróbki elektroerozyjnej (elektroiskrowej). Nie wymaga jednak przepływu prądu elektrycznego między narzędziem a obrabianym przedmiotem, dlatego tą metodą można obrabiać materiały nie przewodzące prądu, np. szkła, wyrobów ceramicznych, kamieni szlachetnych itp. W obrabiarce ultradźwiękowej wykorzystano zjawisko magnetostrykcji, tj. zmiany długości ciała pod wpływem zmian pola magnetycznego. Przetwornik magnetostrykcyjny obrabiarki przekazuje intensywne drgania mechaniczne o częstotliwości ponaddźwiękowej (zob. ultradźwięk) do narzędzia. Warstewka zawiesiny ściernej (cieczy lub pasty ściernej), znajdująca się między drgającym narzędziem a obrabianym przedmiotem, powoduje usuwanie z niego materiału odpowiednio do kształtu narzędzia. Metoda ultradźwiękowa jest stosowana do obrabiania i drążenia otworów i wgłębień (zob. drążarka) w materiałach twardych, takich jak stal hartowana.

  • Obróbka wiórowa (skrawanie)

    obróbka polegająca na usuwaniu warstwy materiału – w postaci wiórów – z obrabianego przedmiotu. Skrawanie poszczególnych warstw metalu odbywa się w celu otrzymania żądanego kształtu i wymiarów przedmiotu oraz wymaganej gładkości jego powierzchni. Aby skrawanie przebiegało przwidłowo, powinny być spełnione co najmniej następujące warunki:
    1) część robocza narzędzia skrawającego powinna być twardsza od skrawanego metalu oraz mieć odpowiednio ukształtowane ostrze
    2) narzędzie i obrabiany przedmiot powinny się znajdować we wzajemnym ruchu (poruszać się może obrabiany przedmiot lub narzędzie skrawające)

    Do obróbki wiórowej zalicza się toczenie, frezowanie, piłowanie, gwintowanie, przecinanie, wiercenie.

  • Obudowa zegara

    część zewnętrzna, chroniąca mechanizm przed zakurzeniem i innymi ujemnymi wpływami zewnętrznymi, w wielu przypadkach stanowiąca także element dekoracyjny. Obudowy dawnych zegarów to często dzieło artystyczne, odznaczające się pięknem i właściwościami stylu dawnej epoki. Do dziś zachowało się w muzeach i zbiorach prywatnych wiele zegarów antycznych z obudową w stylu gotyckim, renesansowym, barokowym, rokokowym, empirowym, secesyjnym. Są to szafkowe obudowy drewniane lub metalowe. Szafki drewniane wykonuje się obecnie tylko do zegarów bijących, w celu uzyskania dobrego rezonansu. Do chodzików wykonuje się je z tworzyw sztucznych, które są praktyczniejsze i tańsze. Obudowy do budzików są wykonywane z tworzyw sztucznych o różnych kolorach oraz z blachy stalowej, zabezpieczonej lakierem przed korozją, lub mosiężnej pochromowanej.

  • Obudowa zegarka (patrz: Koperta)

  • Obwody drukowane

    obwody elektryczne uzyskiwane na modułowych płytkach izolacyjnych metodami stosowanymi w drukarstwie – drukiem farbą zawierającą srebro i wypalaniem płytki pokrytej folią metalową, wytłaczaniem lub napylaniem ciekłego metalu. Metody te znacznie ułatwiają i przyśpieszają produkcję układów modułowych urządzeń elektrycznych w porównaniu z metodą łączenie elementów elektrycznych na płytkach izolacyjnych przewodami lutowanymi.

  • Odbijanie (prelowanie) balansu

    zjawisko występujące we współpracy widełek kotwicy z palcem przerzutowym w przypadku zbyt dużej amplitudy balansu, polegające na tym, że palec przerzutowy uderza o zewnętrzne boki widełek, powodując głośne stuki.

  • Odchyłka dobowa (patrz: Przyrost dobowy poprawki)

  • Odkształcenie

    przyrząd zegarmistrzowski służący do ustalania długości dobieranego włosa. Zakładając balans z dobieranym włosem w przyrządzie, trzeba uchwycić włos w takim miejscu, aby ruchy ramienia balansu zostały zsynchronizowane z ruchami balansu kontrolnego, który przedtem trzeba nastawić na wymaganą częstotliwość wahnięć.

  • Odmagnesowywanie zegarka

    zabieg polegający na usunięciu z mechanizmu zegarka pola magnetycznego, jakie powstało w nim wskutek namagnesowania. Do odmagnesowania służy odmagneśnica.

  • Odmagneśnica

    urządzenie elektryczne do odmagnesowywania zegarków. W pracowniach zegarmistrzowskich są używane odmagneśnice elektryczne, w kształcie cewki, oraz odmagneśnice elektromagnetyczne, obudowane w kształcie prostopadłościennej kostki.

    • Odmagnesowanie zegarka odmagneśnicą elektryczną polega na włączeniu prądu, wsunięciu zegarka do cewki, oddaleniu zegarka od cewki i wyłączeniu prądu.
    • Odmagnesowanie zegarka odmagneśnicą elektromagnetyczną polega na położeniu zegarka na odmagneśnicy, włączeniu prądu na kilka sekund i wyłączeniu prądu. Zegarka nie trzeba oddalać od odmagneśnicy.

  • Odpad (patrz: Wychwyt)

  • Odpuszczanie

    odpuszczaniem nazywa się zabieg cieplny, polegającyna nagrzaniu zahartowanej stali do odppwiedniej temperaatury, wygrzaniu jej w tej temperaturze, a następnie ochłodzeniu. Celem odpuszczania jest... zobacz więcej

  • Odrdzewiacze

    ciecze rozpuszczające rdzę na stalowych częściach zegarów. Świeże plamy rdzy zmywa się naftą, bardziej zardzewiałe części trzeba czyścić środkami o silniejszym działaniu, których skład może być następujący:

    • 15 g cyjanku potasu
    • 15 g mydła
    • 30 g bieli polerowniczej
    • oraz woda w ilości umożliwiającej uzyskanie gęstej papki.
    Zardzewiałą część należy zwilżyć mieszaniną:
    • 15 g cyjanku potasu
    • 30 g wody
    Następnie szlifować wyżej podanym środkiem. Innym środkiem do odrdzewiania jest papka z oliwy, siarki i trypli. W sprzedaży są także odrdzewiacze zawierające kwas fosforowy. Po oczyszczeniu części w kwasach konieczne jest dokładne wymycie wodą mydlaną, wyczyszczenie szczotką i wypłukanie w strumieniu bieżącej wody.

  • Odsadzenie

    odcinek osi lub wałka, na którym osadza się koło lub inny element wykonujący wraz z osią lub wałkiem ruch obrotowy.

  • Ogniwo Leclanche’go

    ogniwo składające się z dodatniej elektrody węglowej z kapturkiem metalowym i zaciskiem oraz ujemnej elektrody cynkowej. Elektrolitem jest roztwór salmiaku (chlorku amonowego), a depolaryzatorem dwutlenek manganu. Ogniwo Leclanche’go może być mokre lub suche.
    W ogniwie Leclanche’go mokrym elektrolit będący w stanie ciekłym znajduje się w szklanym naczyniu – co pewien czas uzupełnia się roztwór elektrolitu przez dolanie wody destylowanej.
    W ogniwie Leclanche’go suchym elektrolit znajdujący się w stanie zagęszczonym mieści się w naczyniu cynkowym, będącym elektrodą ujemną. Całość jest umieszczona w impregnowanym tekturowym pudełku.

  • Ogniwo elektryczne

    źródło prądu elektrycznego stałego, w którym energia elektryczna powstaje kosztem energii reakcji chemicznej (ogniwo galwaniczne) lub promieniowania elektromagnetycznego (ogniwo fotoelektryczne). Zespół ogniw elektrycznych połączonych szeregowo nazywa się baterią. Pojedyncze ogniwa elektryczne do zegarków przyjęło się również nazywać bateriami.

  • Ogniwo galwaniczne

    ogniwo elektryczne wytwarzające energię elektryczną w wyniku reakcji elektrochemicznych substancji ogniwa. Przemiany zachodzące w ogniwie galwanicznym są nieodwracalne. Ogniwo galwaniczne składa się z naczynia wypełnionego ciekłym lub zagęszczonym elektrolitem oraz depolaryzatorem. W elektrolicie są zanurzone dwie elektrody, wykonane z materiałów różnych pod względem chemicznym. Często jedną z elektrod jest metalowe naczynie. Jedna elektroda ładuje się ujemnie, a druga dodatnio – zatem powstaje między nimi napięcie. Obecnie najbardziej rozpowszechnione są ogniwa bursztynowo-cynkowe. Elektrodą dodatnią jest w nich pręt węglowy z kapturkiem metalowym, zanurzony w elektrolicie – zagęszczonym roztworze salmiaku (chlorku amonowego). Pręt węglowy, otoczony woreczkiem zawierającym dwutlenek manganu, i elektrolit są umieszczone w naczyniu cynkowym stanowiącym elektrodę ujemną. Są produkowane różne rodzaje ogniw galwanicznych w kilku znormalizowanych wielkościach.

  • Ogniwo pierwotne

    elektrochemiczne źródło napięcia, wytwarzające napięcie w wyniku procesu elektrochemicznego i będące w stanie oddawać powstałą energię w postaci prądu.

  • Ogniwo wtórne

    elektrochemiczne źródło napięcia akumulujące energię elektryczną w wyniku procesu elektrochemicznego (zob. akumulator elektryczny).

  • Ohm Georg (1787 -1854)

    fizyk niemiecki, odkrywca zależności między prądem, napięciem i rezystancją, zwanej prawem Ohma.

  • Okres wahań regulatora (np. balansu, wahadła)

    odstęp czasu między dwiema kolejnymi identycznymi fazami ruchu regulatora. Czas trwania jednego wahnięcia regulatora jest równy połowie okresu. (źródło)

  • Olej zegarmistrzowski (patrz: Smary zegarowe)

  • Oliwa zegarmistrzowska (patrz: Smary zegarowe)

  • Oliwiak (patrz: Smarownik)

  • Oliwiarka (patrz: Smarownica)

  • Omega

    Fabryka zegarków. Omega, wraz z firmą Longines, jest naczelnym członkiem szwajcarskiej instytucji Swiss Timing, której zadaniem jest chronometraż sportowy. (źródło)

  • Omomierz

    przyrząd pomiarowy elektryczny (zob. miernik elektryczny), służący do bezpośredniego lub pośredniego mierzenia rezystancji (oporności) elektrycznej w omach.

  • Open heart

    otwór na tarczy zegarka, przez który można podziwiać balans zegarka podczas pracy.

  • Operacja

    jest to część procesu technologicznego, wykonywana przez jednego lub kilku pracowników na jednym stanowisku roboczym bez przerw na inną pracę.

  • Opornik (patrz: Rezystor)

  • Oprawa kamienia

    z franc. chaton. Oprawa kamienia łożyskowego zegarka. Jej istnienie było spowodowane potrzebą precyzyjnego osadzenia kamieni w płycie i mostkach mechanizmu. Wykonana w sposób dekoracyjny jest jego ozdobą. (źródło)

  • Oprawianie kamieni

    dawny, obecnie nie stosowany, sposób osadzania kamieni łożyskowych w płytach i mostkach zegarków.

  • Opór czynny (oporność) (patrz: Rezystancja)

  • Opór właściwy (patrz: Rezystywność)

  • Opóźniacz czasowy (patrz: Wyłącznik zegarowy)

  • Oris

    fabryka zegarków. (źródło)

  • Orjon (patrz: Świt, Cieszyn)

  • Oscillomax®

    to zbiór trzech wyjątkowych komponentów tworzących wspólnie organ regulacyjny zegarka mechanicznego. Układ ten chroniony jest potężną liczbą 17 patentów, i przynosi (według zegarmistrzów i konstruktorów Patka) cały szereg wymiernych korzyści, poprawiających precyzję pracy, wydajność i wreszcie wydajność energetyczną, czyli po prostu mniejsze zużycie energii, przekładające się na dłuższą rezerwę chodu danego kalibru. (źródło)

  • Oscylator

    urządzenie do wytwarzania i utrzymywania drgań elektrycznych lub mechanicznych. Rezonator, połączony z urządzeniem podtrzymującym jego drgania.

  • Oscylator atomowy

    wzorzec częstotliwości o bardzo dużej dokładności, w którym wykorzystano drgania wewnątrzatomowe pierwiastka, np. cezu, rubidu lub wodoru. Częstotliwość drgań wewnątrzatomowych nie podlega żadnym wpływom zewnętrznym, dlatego na wyjściu teoretycznie jest ona stała. Rozróżnia się trzy typy oscylatora atomowego

    • z wiązką atomową i rezonatorem magnetycznym
    • z komórką gazową
    • masery amoniakalne (maser amoniakalny należy zaliczyć do cząsteczkowych, gdyż cząstka amoniaku składa się z atomów azotu i wodoru)
    Na zasadzie rezonansu atomowego magnetycznego jest zbudowany oscylator atomowy z wiązką cezową. Jego działania polega na porównywaniu drgań elektrycznych rezonatora kwarcowego z drganiami wewnątrzatomowymi cezu 133, związanymi z tzw. nadsubtelną strukturą jego poziomów energetycznych. Przejściu z jednego poziomu energii wewnętrznej do drugiego towarzyszy emisja lub absorpcja energii mikrofalowej. Dla cezu 133 częstotliwość rezonansowa, odpowiadająca przejściu między dwoma nadsubtelnymi poziomami stanu podstawowego, zmierzona eksperymentalnie wynosi 9 192 631 770 Hz. Na tej częstotliwości jest oparta definicja sekundy.

  • Oscylator kamertonowy

    urządzenie mające zwykle kształt widełek o dwóch ramionach symetrycznie ukształtowanych i nastrojonych na tę samą częstotliwość drgań. Jeżeli wprawi się w ruch widełki to będą one drgać symetrycznie, jednocześnie zbliżając się lub oddalając od siebie. Częstotliwość drgań kamertonu zależy od długości i kształtu ramion oraz własności materiału z którego jest wykonany. Częstotliwość drgań kamertonu stosowanego w zegarkach wynosi najczęściej 360 Hz, a jego całkowita długość ok. 25 mm. Kamerton jest przymocowany np. dwoma wkrętami do płyty zegarka. Na końcach widełek są zamocowane magnesy, które wchodzą do cewek, przytwierdzonych do płyty zegarka. Masa kamertonu jest pobudanan do drgań impulsami elektrycznymi. Do zasilania stosuje się baterie zegarkowe.

  • Oscylator kwarcowy

    urządzenie elektroniczne utrzymujące własne i stałe drgania elektryczne, wytwarzane w rezonatorze kwarcowym. Składa się z płytki kwarcowej i układu pobudzającego. Pobudzanie oscylatora kwarcowego do drgań odbywa się na zasadzie zjawiska piezoelektryczności. Płytka kwarcowa... zobacz więcej

  • Oscylator sprężysto-elektryczny (patrz: Regulator sprężysto-elektryczny)

  • Oscyloskop

    przyrząd umożliwiający obserwację lub pomiar przebiegów zmiennych w czasie (drgań) na ekranie lampy oscyloskopowej . W praktyce są stosowane różne rodzaje oscylatorów – w zależności od jakości i ilości uzyskania potrzebnych danych. Oscylator elektroniczny jest wyposażony w urządzenia do wzmacniania kontrolowanych przebiegów oraz generator do wytwarzania odpowiednio ukształtowanych napięć odchylających strumień elektronów, tzw. generator podstawy czasu (częstotliwości). Oscylator obserwacyjny umożliwia jedynie obserwację jakościową wartości wielkości elektrycznych. Podczas naprawy zegarów elektrycznych oscylator umożliwia sprawdzenie czasu przerwy i drgania styków, działania dławików, czasu trwania zetknięcia styków w milisekundach, funkcjonowania tranzystorów itp.

  • Osełka polerska (patrz: Kamień oliwiony)

  • Osełka szlifierska

    płaska płytka z kamienia naturalnego (korundu, kwarcu) lub sztucznego (węglika krzemu, elektrokorundu), służąca do ręcznego szlifowania hartowanej stali. Nierówną powierzchnię osełki szlifierskiej wyrównuje się kawałkiem pumeksu lub piaskowca, polewając często wodą. Po wyrównaniu osełkę szlifierską trzeba zmyć wodą za pomocą szczotki, aby usunąć z niej luźne ziarna materiału ściernego.

  • Otoczka kamienia (patrz: Oprawa kamienia)

  • Otwierak kopert

    narzędzie lub przyrząd zegarmistrzowski do otwierania kopert zegarkowych. Są stosowane trzy rodzaje otwieraka kopert.

    • nożowe - do otwierania kopert zaciskanych
    • kluczowe - do odkręcania wieczka kopert wodoszczelnych
    • uniwersalne (nastawialne) - również do odkręcania kopert wodoszczelnych

  • Otworomierz wskazówek (patrz: Rozpychacz otworów wskazówek)

  • Outlet

    końcówka serii lub też sklep fabryczny.

  • Owiercanie

    usuwanie zadziorów z krawędzi wywierconych otworów oraz przytępianie lub ścinanie tych krawędzi. Do owiercania służą takie same narzędzia, jak do nawiercania lub pogłębiania.

  • Oyster bracelet (bransoleta typu Oyster)

    charakterystyczna bransoleta z płaskich ogniw, często w pełni szczotkowanych. Opatentowana przez Rolexa w 1947 roku, z początku w wersji "rivet" czyli z widocznymi nitami na bokach ogniw, później z doginanej blachy, następnie z pełnych stalowych ogniw. Design bardzo często kopiowany/stosowany przez innych producentów, mimo to głównie kojarzony właśnie z Rolexem. (źródło)

  • Oyster case (koperta typu Oyster)

    w 1926 roku Rolex wprowadza wodoodporną i "brudoodporną" kopertę typu Oyster. Nazwa z angielskiego oznacza "ostrygę" - jak głosi plotka, nazwa ta przyszła do głowy H. Wilsdorfowi, gdy na wystawnym przyjęciu natrudził się by otworzyć pewnego skorupiaka. Według wersji promowanej przez Rolexa - oyster case to pierwsza wodoodporna koperta na świecie. Co ważne, jej konstrukcja była możliwa m.in. dzięki zakręcanej koronce, której patent został wykupiony od Paula Perregaux i George'a Pereta w 1925. Dziś typowym przykładem koperty oyster są chociażby obłe i charakterystyczne koperty stosowane w Rolexach Datejust czy Day Date (także w Tudorach Oyster Prince'ach), jak również bardziej sportowe koperty w modelach Submariner, Sea Dweller itd. (źródło)

  • Oyster case (koperta typu Oyster)

    w 1926 roku Rolex wprowadza wodoodporną i "brudoodporną" kopertę typu Oyster. Nazwa z angielskiego oznacza "ostrygę" - jak głosi plotka, nazwa ta przyszła do głowy H. Wilsdorfowi, gdy na wystawnym przyjęciu natrudził się by otworzyć pewnego skorupiaka. Według wersji promowanej przez Rolexa - oyster case to pierwsza wodoodporna koperta na świecie. Co ważne, jej konstrukcja była możliwa m.in. dzięki zakręcanej koronce, której patent został wykupiony od Paula Perregaux i George'a Pereta w 1925. Dziś typowym przykładem koperty oyster są chociażby obłe i charakterystyczne koperty stosowane w Rolexach Datejust czy Day Date (także w Tudorach Oyster Prince'ach), jak również bardziej sportowe koperty w modelach Submariner, Sea Dweller itd. (źródło)

  • Oysterflex

    nazwa nadana gumowej bransolecie, która miała swoją premierę w 2015 roku (pojawiła się na Rolexie Yacht-Master 40). (źródło)

  • Oysterlock (Rolex)

    zabezpieczenie zapięcia bransolety przed otwarciem.

  • Oysterquartz (czyli kwarcowe Rolexy)

    jak się okazuje Rolex przez pewien czas produkował zegarki kwarcowe (tak, część z oryginalnych Rolexów kryje w swoich trzewiach baterie). Pierwszym takim zegarkiem był model zwany Texan (Rolex ref. 5100), którego serce stanowił mechanizm Beta 21. Miał on na tarczy tylko napis Rolex i Quartz, co dziś przywodzi na myśl najbardziej niechlujne podróbki. Późniejsze modele z mechanizmami kwarcowymi posiadały nazwę Oysterquartz. (źródło)

  • Oś

    sztywna część maszyny lub mechanizmu, na której są osadzone inne części, wykonujące wraz z nią ruch obrotowy lub wahadłowy. Oś ruchoma konstrukcyjnie niczym nie różni się od wałka. Zasadnicza różnica między osią a wałkiem polega na tym, że oś jest narażona tylko na zginanie, a wałek podlega zginaniu i skręcaniu, gdyż przenosi moment skręcający. W zegarmistrzostwie nazywa się osią także i te wałki, na których są osadzone koła i zębniki.

  • Oś balansu (szpindel)

    wałek, na którym jest osadzony balans. W budzikach popularnych i chodzikach z wychwytem kołkowym oś balansu jest gładkim wałkiem stalowym z czopami stożkowymi i wycięciem dla przejścia widełek kotwicy. Oś balansu w zegarkach z wychwytem szwajcarskim ma kilka podtoczeń i odsadzeń oraz dwa bardzo cienkie czopy lejkowe pracujące w łożysku kamiennym (zob. łożysko kamienne wzdłużne).

  • Oś minutowa

    główna oś mechanizmu zegarowego obracająca się z prędkością 1 obrót/h. Na osi minutowej znajduje się zębnik minutowy, stanowiący zwykle z nią jednolitą całość, a na stoczonej części zębnika jest zanitowane koło minutowe. Bezpośrednio na czopie osi minutowej lub na tulejce ćwiertnika wciśniętego na ten czop osadza się wskazówkę minutową.

  • Oś napędowa

    oś przekładni napędu z tygodniową rezerwą napędu. Na osi napędowej jest osadzone koło napędowe zazębiające się z zębnikiem minutowym.

  • Oś nastawnika

    element urządzenia naciągowo-nastawczego zegarka, na którym jest umocowany nastawnik (zob. naciąg sprzęgnikowy). Nastawnik (tiret) może być umieszczony na gładkim czopie osi nastawnika i dociśnięty sprężynką albo dokręcony nagwintowanym końcem osi nastawnika. Jeżeli oś nastawnika ma koniec nagwintowany, to na drugim, widocznym końcu ma nacięcie do wkrętaka, aby w celu wyjęcia wałka naciągowego można było odkręcić oś nastawnika o 2-3 obroty i uwolnić wałek. Jeśli widoczny koniec osi nastawnika jest gładki (bez nacięcia) lub ma małe zagłębienie, to w celu wyjęcia wałka naciągowego trzeba nacisnąć oś nastawnika, aby uwolnić wałek.

  • Oś sekundowa

    oś przekładni chodu obracająca się z prędkością 1 obr/min. Na osi znajduje się zębnik sekundowy, stanowiący zwykle z nią jednolitą całość. Na czopie osi sekundowej osadza się wskazówkę sekundową.

  • Oś wychwytowa

    oś przekładni chodu, na której jest osadzone koło wychwytowe współpracujące z paletami kotwicy. Zębnik wychwytowy stanowiący jednolitą całość z osią wychwytową jest napędzany przez koło sekundowe.

  • Ósemka (laufcyrkiel)

    przyrząd zegarmistrzowski do sprawdzania bicia osiowego lub promieniowego balansu i kół zegarka. Są stosowane ósemki zwykłe i z ochraniaczami czopów przed ich uszkodzeniem.