Forum zegarów i zegarków
na Instagramie
szlifowanie wykonywane w pracowni zegarmistrzowskiej na szlifierkach stołowych lub na specjalnym przyrządzie do szlifowania, dostosowanym do tokarki. Na szlifierkach ostrzy się narzędzia tnące (wiertła, przecinaki, noże tokarskie) oraz szlifuje płaszczyzny, czopy stożkowe i wałki. Na przyrządzie dostosowanym do tokarki można szlifować płaszczyzny i czopy kwadratowe. Narzędziem do szlifowania maszynowego jest ściernica.
polerowanie na specjalnych maszynach, zwanych polerkami, lub na zwykłych szlifierkach albo urządzeniach do szlifowania umocowanych na suporcie tokarki zegarmistrzowskiej. Zamiast ściernicy zakłada się tarcze polerskie z miękkiej stali, brązu, drewna lub filcu. Najpierw poleruje się tarczami pokrytymi papką lub pastą zawierającą zieleń polerską, a wykańcza – szczotkami szczecinowymi, wełnianymi lub flanelowymi, pokrytymi czerwienią polerską w postaci suchej pasty o niewielkiej zawartości tłuszczu. Im pasta jest bardziej sucha, tym większy otrzymuje się połysk. Małe przedmioty, wytwarzane masowo, zwłaszcza takie, które nie muszą mieć ostrych krawędzi, poleruje się w bębnach polerskich, wypełnionych gładkimi kulkami i kołkami oraz cieczą do polerowania, np. wywaremz mydlnika.
Fabryka Zintegrowanych Systemów Opomiarowania i Rozliczeń Sp. z o.o. (źródło)
komplikacja wykorzystywana do obliczenia wydajności maszyn. Funkcja ta została zastosowana np. w zegarku Breitling Chronomat ref. 801 (źródło)
komplikacja wykorzystywana do obliczania tempa. Funkcja ta została zastosowana np. w zegarku Breitling Chronomat ref. 801 (źródło)
stopy typu ZnAl, o składzie: aluminium 4%, miedź 1%, magnez 0,04%, reszta – cynk. Są stosowane głównie na odlewy wykonywane metodą ciśnieniową. Odlewy ze stopów cynku odznaczają się dużą dokładnością i gładkością powierzchni. Dzięki dużej lejności można z nich wykonywać przedmioty o skomplikowanych kształtach oraz zalewać elementy z materiału bardziej wytrzymałego, np. stalowe lub mosiężne. Wadą stopów cynku jest ich mała odporność na korozję oraz tzw. samorzutne starzenie, powodujące powiększanie objętości (pęcznienie) i krzywienie się przedmiotu. Ze stopów cynku wykonuje się drobne części wyposażenia samochodów, maszyn biurowych, aparatów fotograficznych i projekcyjnych, zabawki itp.
- urodził się 25. lutego 1904 roku w Ciechocinku. Był synem Jan i Marii (z domu Nędziusiak). W 1920 roku ukończył Szkołę Salezjanów w pobliskim Aleksandrowie Kujawskim. Edukację kontynuował w kierunku technicznym kończąc Państwową Szkołę Budowy Maszyn w Grudziądzu. Więcej tutaj: (źródło)
Nowo otwarta pracownia zegarmistrzowska działająca w oparciu o standardy renomowanych, europejskich serwisów zegarkowych. Najwyższą jakość obsługi oraz wysoki poziom naprawy mają zapewnić świetnie wykwalifikowani zegarmistrzowie oraz najnowocześniejszy w Polsce park maszynowy. Serwis działa w Krakowie oraz pod adresem www.watch-service.pl. (źródło)
aw Bartnik urodził się 11 marca 1918 r. w Rudnikach k. Częstochowy, w rodzinie rzemieślniczej. Jego ojciec był właścicielem warsztatu wytwarzającego proste maszyny rolnicze. Stanisław od najmłodszych lat miał zamiłowanie do techniki i dlatego też uczęszczał do średniej szkoły technicznej, w której miał opinię wyjątkowo uzdolnionego ucznia. Więcej tutaj: (źródło)
stop żelaza, otrzymywany w wyniku przetopienia surówki ze złomem żeliwnym lub stalowym oraz z dodatkami żelazokrzemu i żelazomanganu. Żeliwo jest używane na odlewy różnych części maszyn. W technice zegarowej jest stosowane na obciążniki zegarów popularnych i szkielety zegarów wielkich.
zegar, który zapisuje pewne zjawiska zachodzące w funkcji czasu. Do zegarów rejestrujących mechanicznych należą następujące przyrządy:
łączenie nierozłączne części maszynowych, których wymiar otworu części zewnętrznej jest mniejszy niż wymiar części wewnętrznej. Połączenie uzyskuje się przez wtłoczenie (wciśnięcie) jednej części w drugą. W taki sposób są osadzane koła, kotwice, dźwignie i inne części zegara oraz oraz kamienie łożyskowe w zegarkach.
wirująca część maszyny np. wiertarki, tokarki. W zegarkach z wychwytem wrzecionowym wrzecionem nazywa się oś, na której znajdują się palety oraz kolebnik lub balans.
wirująca, wykonująca ruch obrotowy część maszyny, np. silnika elektrycznego.
maszyna do wiercenia otworów – może być stała (przytwierdzona do fundamentu), przenośna (stołowa lub piersiowa) lub ręczna. W warsztacie zegarmistrzowskim są stosowane różne maszyny i urządzenia do wiercenia. Ze względu na stosunkowo małe wymiary obrabianych przedmiotów wiertarka jest używana rzadko – jeżeli zegarmistrz posiada tokarkę zegarmistrzowską wrzecionową i odpowiednie do niej przybory, to może na niej wykonywać najrozmaitsze operacje wiercenia wchodzące w zakres jego pracy. W cienkich, płaskich przedmiotach można wiercić otwory wiertłem piórkowym (dwustronnie zaostrzonym), zamocowanym w furkadle.
pewna odmiana frezowania zębów kół zegarowych za pomocą freza kształtowego i specjalnej maszyny, zwanej welcarką (kalibrownicą). Celem welcowania było poprawianie i wygładzanie zębów kół w dawniej produkowanych zegarach. We współczesnych zegarach zęby kół są wykonane bardzo dokładnie, nie trzeba więc ich welcować.
sztywna część maszyny lub mechanizmu, na której są osadzone inne części wykonujące ruch obrotowy lub wahadłowy. Wałek, podobnie jak oś, ma zwykle kształt walcowy. Wałki są zawsze ruchome i obracają się wraz z osadzonymi na nich częściami. W odróżnieniu od osi przenoszą moment skręcający. Określenia wałek i oś są jednak czysto umowne – osie ruchome konstrukcyjnie niczym się nie różnią od wałków. W zegarmistrzostwie te wałki, na których są osadzone koła i zębniki, nazywa się osiami.
fale dźwiękowe (drgania akustyczne) o częstotliwości ponaddźwiękowej (powyżej 20 000 Hz) niesłyszalne dla ucha ludzkiego. Mają zastosowanie w różnych gałęziach techniki, między innymi do czyszczenia zegarków i zegarów w czyszczarkach ultradźwiękowych (zob. czyszczenie zegarków i zegarów maszynowe; obróbka ultradźwiękowa).
wyznaczanie na powierzchni materiału osi symetrii, środków i obwodów otworów oraz wykreślaniu zarysów wykonywanych części maszyn. Trasowanie stosuje się w produkcji jednostkowej i małoseryjnej, a także w pracach naprawczych. W przemyśle maszynowym ma ono szerokie za stosowanie we wszystkich prawie fazach procesu technologicznego. W warsztacie zegarmistrzowskim występuje rzadko.
ciecz otrzymywana przy destylacji smoły pogazowej lub ropy naftowej, służąca do czyszczenia części zegarowych w czyszczarkach (zob. czyszczenie zegarków i zegarów maszynowe).
metody pracy stosowane w warsztacie rzemieślniczym (np. zegarmistrzowskim) za pomocą maszyn, przyrządów i prostych narzędzi.
narzędzie do polerowania maszynowego, wykonywane z miękkiej stali, brązu, drewna lub filcu.
narzędzie do szlifowania maszynowego. Ściernice są wykonywane z ziarn materiałów ściernych, połączonych spoiwem ceramicznym, mineralnym lub organicznym. Rola spoiwa ściernicy jest tak samo ważna, jak rola ziarn ściernych – w czasie szlifowania ostrza ziarn ulegają stępieniu, spoiwo powinno być tak silne, aby utrzymywało ziarna, dopóki są one ostre, i umożliwiało ich wykruszanie, gdy się stępią. Ściernica musi mieć bardzo dużą szybkość skrawania – 25 – 50 m/s. Jeśli szybkość jest za mała, ściernica zaciera się obrabianym materiałem i przestaje szlifować. Ściernicę założoną na wrzeciono szlifierki należy uprzednio wyrównoważyć.
szlifowanie, występujące w pracowni zegarmistrzowskiej częściej niż szlifowanie maszynowe, gdyż części zegarkowe są płaskie i małe – można je szlifować na osełkach, papierem lub płótnem ściernym i proszkiem ściernym na szklanej płycie.
obróbka metali i innych twardych materiałów, polegająca na zdejmowaniu warstwy materiału za pomocą materiałów ściernych, najczęściej w postaci ściernicy. Szlifowanie może odbywać się ręcznie za pomocą osełek lub proszków ściernych (zob. szlifowanie ręczne), albo też maszynowo – za pomocą wirującej ściernicy napędzanej silnikiem (zob. szlifowanie maszynowe). W pracowniach zegarmistrzowskich mają zastosowanie obydwa te sposoby.
charakterystyczne ślady na powierzchni przedmiotu uzyskiwane metodą szlifowania. Szlif można uzyskać ręcznie – za pomocą samego papieru ściernego, a także narzędzia obciągniętego płótnem ściernym, lub maszynowo – za pomocą ściernicy.
nieruchoma część maszyny elektrycznej.
maszyna przetwarzająca energię elektryczną na energię mechaniczną. Składa się z części nieruchomej – stojana oraz części obracającej się – wirnika. Rozróżnia się:
Forum zegarów i zegarków
na Instagramie