Forum zegarów i zegarków
na Instagramie
polerowanie, które może się odbywać dwojako:
polerowanie na specjalnych maszynach, zwanych polerkami, lub na zwykłych szlifierkach albo urządzeniach do szlifowania umocowanych na suporcie tokarki zegarmistrzowskiej. Zamiast ściernicy zakłada się tarcze polerskie z miękkiej stali, brązu, drewna lub filcu. Najpierw poleruje się tarczami pokrytymi papką lub pastą zawierającą zieleń polerską, a wykańcza – szczotkami szczecinowymi, wełnianymi lub flanelowymi, pokrytymi czerwienią polerską w postaci suchej pasty o niewielkiej zawartości tłuszczu. Im pasta jest bardziej sucha, tym większy otrzymuje się połysk. Małe przedmioty, wytwarzane masowo, zwłaszcza takie, które nie muszą mieć ostrych krawędzi, poleruje się w bębnach polerskich, wypełnionych gładkimi kulkami i kołkami oraz cieczą do polerowania, np. wywaremz mydlnika.
obróbka, będąca procesem elektrochemicznym, pozornie podobnym do galwanizacji – przedmiot jest tak samo zanurzony w wannie wypełnionej elektrolitem, ale przebieg procesu jest inny. Pod działaniem pądu w odpowiedniej temperaturze elektrolitu rozpuszczają się wierzchołki nierówności – wydzielający się tlen odrywa tlenki i rozpuszcza je w elektrolicie. Po kilku minutach proces jest zakończony, a powierzchnie przedmiotu stają się gładkie i błyszczące. Wymagają jedynie pewnych zabiegów utrwalających. Polerowanie elektrolityczne jest coraz częściej stosowane w przemyśle, gdyż tą metodą w stosunkowo krótkim czasie można wypolerować przedmioty o bardzo złożonych kształtach. W przemyśle zegarowym polerowanie elektrolityczne jest stosowane do polerowania części zegarkowych, przede wszystkim części urządzenia naciągowo-nastawczego.
obróbka odbywająca się naciskowo lub za pomocą materiałów polerskich. Czopy stalowe nie hartowane poleruje się z umiarkowanym naciskiem (im cieńszy czop, tym mniejszy nacisk), zbierając bardzo cienką warstewkę metalu za pomocą stalowego polerownika, smarowanego olejem bez użycia materiałów polerskich. Bardzo twarde czopy hartowane należy polerować materiałami polerskimi. Czopy poleruje się na czopiarce zwykłej lub zmechanizowanej po dobraniu odpowiedniego łożyska wkładki, stosownie do grubości polerowanego czopa. Czop przyciska się z wierzchu polerownikiem nasmarowanym olejem i, napędzając oś przez krążek zabierny, przesuwa polerownik na czopie w obydwie strony. Polerowanie czopów może się odbywać także na tokarce zegarmistrzowskiej wrzecionowej – oś zamocowuje się w uchwycie zaciskowym, a polerownik dociska do czopa od spodu, aby lepiej obserwować wynik pracy. W taki sposób można polerować nawet cienkie czopy (ale krótkie), trzeba mieć jednak pewną wprawę i wyczucie, aby ich nie złamać.
obróbka wykańczająca metali, której celem jest usunięcie z powierzchni nierówności i nadanie jej dużego połysku. Polerowanie polega na wygładzaniu powierzchni za pomocą materiałów polerskich. Jeżeli powierzchnia jest dobrze przygotowana, to przy polerowaniu nie ma dostrzegalnego ubytku metalu. Bardzo ważnym czynnikiem, wpływającym na jakość polerowania, jest idealna czystość powierzchni, dlatego polerowanie należy zaczynać dopiero po dokładnym usunięciu wszelkiego brudu pozostałego po wstępnym szlifowaniu.
zegarek skonstruowany przez Georga Friedricha Roskopfa w roku 1867 jako zegarek do pracy w najtrudniejszych warunkach. Zegarki roskopfowe znalazły chętnych nabywców, gdyż są tanie i trwałe. Pominięto w nich pozłacanie części mosiężnych i polerowanie stalowych, a zwrócono większą uwagę na praktyczność. Czopy osi balansu są grube, więc nie ulegają łatwo złamaniu. Wszystkie czopy są ułożyskowane bezpośrednio w otworach płyty i mostków. Zegarek roskopfowy nie ma osi minutowej, więc średnica bębna jest większa od promienia płyty mechanizmu.
końcowy etap obróbki powierzchniowej przedmiotów metalowych, np. szlifowanie, polerowanie, matowanie, wytrawianie, pokrywanie powłokami obrobionych powierzchni (zob. powłoka ochronna).
szlifowanie ręczne proszkiem ściernym wymieszanym z olejem na papkę o gęstości kremu, zwykle powierzchni przedmiotów, które przygotowuje się do polerowania. Małe przedmioty szlifuje się na płycie szklanej, na którą nakłada się nieco papki. Większe przedmioty szlifuje się pilnikiem ściernym, wykonanym z drewna i oklejonym płótnem ściernym, na którego powierzchnię nakłada się ponadto papkę z proszku ściernego i szlifuje się obrabiany przedmiot. Do ostatecznego szlifowania przed polerowaniem używa się bardzo miałkiego szlamowego proszku z kamienia oliwionego lub węglika krzemu.
rodzaj obróbki, mającej na celu wykończenie powierzchni wykonanych przedmiotów. Do obróbki powierzchniowej zalicza się szlifowanie, polerowanie, matowanie, wytrawianie, malowanie, lakierowanie, emaliowanie, barwienia itp.
Forum zegarów i zegarków
na Instagramie