Słownik pojęć

Wyniki dla hasła: Konserwacja zegark��w, Konserwacja zegar��w

  • Konserwacja

    czynności, których celem jest utrzymanie zdolności użytkowej przedmiotów. W odniesieniu do zegarów i zegarków konserwacja polega głównie na okresowym czyszczeniu i smarowaniu zegarów i zegarków świeżym olejem oraz na zabezpieczaniu ich przed wilgocią, kurzem i wszelkiego rodzaju zabrudzeniami, nagłymi zmianami temperatury, namagnesowaniem, kwasami i ich parami oraz silnymi wstrząsami i uderzeniami.

  • Konserwacja zegarów wieżowych

    zalecenia są następujące. Zegary wieżowe bez elektrycznego naciągu należy nakręcać przed zalotem - najlepiej zaraz po wybiciu godziny. Zegarem wieżowym w zasadzie powinien się opiekować fachowiec, który konserwuje zegar i w razie potrzeby nakręca go i reguluje. Mechanizmzegara powinien być umieszczony w szczelnej szafie.

  • Konserwacja zegarów

    zalecenia są następujące. Zegary powinny być ustawione w suchym pomieszczeniu, ale nie za blisko grzejników i pieców, gdyż wysoka temperatura ujemnie wpływa na smary. Zegarów ściennych nie należy zawieszać na wilgotnych ścianach. Zegary wahadłowe wymagają dokładnego i sztywnego ustawienia. Uruchamiając wahadło, nie należy go zbyt silnie popychać, aby nie uszkodzić palet lub zębów koła wychwytowego. Można cofać wskazówki wszystkich chodzików, natomiast wskazówek niektórych zegarów bijących nie powinno się cofać.

  • Konserwacja zegarków

    zalecenia są następujące. Zegarki, przede wszystkim naręczne, są narażone na szkodliwe działanie potu – dlatego po zdjęciu z ręki zegarek trzeba wytrzeć suchą chusteczką lub irchą. Zegarki z kalendarzem powinno nakręcać się wieczorem, aby bardziej naprężona sprężyna łatwiej pokonała opór powstały podczas przestawiania daty. Wyciąganie wałka naciągowego do pozycji nastawczej powinno wykonywać się paznokciami, przechylając je jak dźwignię – ma się wtedy lepsze wyczucie i nie ciągnie bez potrzeby. Wskazówki można cofać tylko wtedy, gdy wskazówka sekundowa nie zatrzymuje się podczas cofania (ćwiertnik nie ma za dużego tarcia), w przeciwnym razie nie powinno się cofać, zwłaszcza raptownie, gdyż łatwo wyszczerbić palety.

  • Konserwacja czasu

    to zespół czynności i środków technicznych zapewniających możliwość ustalenia czasu w dowolnej chwili, bez potrzeby bezpośredniego nawiązania do wzorców pierwotnych.

  • Konserwacja budzików

    zalecenia są następujące. Budziki nie powinny być stawiane na śliskim blacie stolika nocnego, lecz na szorstkiej podkładce, aby podczas budzenia nie spadły na podłogę. Trzeba je nakręcać wieczorem, gdy nastawia się czas budzenia. Wskazówki budzika można cofać tylko wtedy, gdy wskazówka godzinowa znajduje się w pewnym oddaleniu od wskazówki nastawczej.

  • Proces produkcyjny

    procesem produkcyjnym nazywa się wszystkie działania wykonawcze, w celu wytworzenia gotowego wyrobu (obróbka, montaż, kontrola, magazynowanie, transport, konserwacja)... zobacz więcej

  • Nakręcanie zegarków i zegarów (patrz: Konserwacja zegarków, Konserwacja zegarów)

  • Lutowanie

    jest to tworzenie nierozłącznego połączenia części metalowych za pomocą roztopionego stopu metalowego, zwanego lutem (spoiwem). Stopiony lut znajdujący się między lutowanymi powierzchniami nazywa się lutowiem, a miejsce złączenia części lutem nazywa się lutowiną. Połączenie lutowane uzyskuje się dzięki wzajemnemu przenikaniu cząsteczek lutowia i metalu łączonego wskutek dyfuzji i tworzenia się związków chemicznych. Dlatego skład chemiczny lutu powinien być zbliżony do składu chemicznego metali łączonych. Powierzchnie lutowane powinny być metalicznie czyste, dlatego trzeba je starannie oczyścić z rdzy, brudu, tłuszczu itp. zanieczyszczeń. Cienkie warstwy tlenków, usuwa się skrobakiem lub pilnikiem. Aby zabezpieczyć powierzchnie przed powtórnym utlenieniem w czasie lutowania, pokrywa się je topnikiem czyli środkiem rozpuszczającym tlenki.

    Więcej informacji na temat lutowania można znaleźć w książce Bernarda St. Bartnika i Wawrzyńca Al. Podwapińskiego pt. „Technologia mechanizmów zegarowych. Montaż, konserwacja i naprawa” rozdz. X. Łączenie części

  • Kucie

    obróbka polegająca na nadawaniu trwałej zmiany kształtu przedmiotowi z metalu plastycznego położonego na kowadle – przez nacisk powodowany prasą lub uderzaniem młotka. Metale bardzo plastyczne można przekuwać w temperaturze pokojowej (na zimno), a inne, twardsze, przed kuciem trzeba podgrzać.

    Więcej na temat kucia można znaleźć w książce Bernarda St. Bartnika i Wawrzyńca Al. Podwapińskiego pt. „Technologia mechanizmów zegarowych. Montaż, konserwacja i naprawa” rozdz. V. KUCIE, PROSTOWANIE, GIĘCIE

  • Klejenie

    klejenie jest to łączenie nierozłączne dwóch części za pomocą warstewki lepkiej substancji wiążącej, zwanej klejem. Połączenie klejone zawdzięcza się adhezji, czyli przyczepności i twardnieniu kleju. Klej składa się zwykle z substancji klejącej i rozpuszczalnika. Po odparowaniu rozpuszczalnika klej się utwardza. Niektóre kleje utwardzają się na skutek przemiany fizycznej lub chemicznej – na zimno lub na gorąco.

    Więcej na temat klejenia można znaleźć w książce Bernarda St. Bartnika i Wawrzyńca Al. Podwapińskiego pt. „Technologia mechanizmów zegarowych. Montaż, konserwacja i naprawa” rozdz. X. Łączenie części 3. Klejenie

  • Hartowanie zwykłe

    hartowanie polegające na nagrzaniu przedmiotu do temperatury hartowania, wygrzaniu w tej temperaturze i szybkim ochłodzeniu w wodzie do temperatury otoczenia. Hartowanie zwykłe nadaje stali dużą twardość, ale powoduje w przdmiocie duże naprężenia wewnętrzne, które są przyczyną odkształceń lub pęknięć, zwłaszcza gdy przedmiot jest gruby. Do przedmiotów grubych, wykonanych ze stali narzędziowej o dużej zawartości węgla, stosuje się hartowanie przerywane – przemiana martenzytyczna odbywa sie wówczas wolniej i naprężenia wewnętrzne łatwiej się wyrównują. Po hartowaniu zwykłym i przerywanym następuje zawsze odpuszczanie stali.

    Więcej na temat hartowania, odpuszczania i wyżarzania można znaleźć w książce Bernarda St. Bartnika i Wawrzyńca Al. Podwapińskiego pt. „Technologia mechanizmów zegarowych. Montaż, konserwacja i naprawa” rozdz. XIV. Obróbka cieplna metali

  • Hartowanie

    zabiegi obróbki cieplnej zmierzające do utwardzenia materiału, głównie stali. Zabiegi te polegają kolejno na nagrzewaniu stali do odpowiedniej temperatury, wygrzewaniu w tej temperaturze i następnie dostatecznie szybkim chłodzeniu.

    Więcej na temat hartowania, odpuszczania i wyżarzania można również znaleźć w książce Bernarda St. Bartnika i Wawrzyńca Al. Podwapińskiego pt. „Technologia mechanizmów zegarowych. Montaż, konserwacja i naprawa” rozdz. XIV. Obróbka cieplna metali

  • Frezowanie

    mechaniczna obróbka skrawaniem za pomocą freza, który wykonuje ruch obrotowy, podczas gdy obrabiany przedmiot wykonuje ruch posuwowy. Ponieważ frez ma kilka lub kilkanaście zębów, każdy ząb pracuje tylko przez małą część obrotu freza i w dalszej części obrotu nie styka się z obrabianym przedmiotem – im mniejszą liczbę zębów mają frezy o tej samej średnicy, tym większy jest przekrój każdego z nich i tym lepsze są warunki odprowadzania wiórów, co z kolei umożliwia zwiększenie szybkości skrawania (v = 100-:-1000 m/min). Frezarką obrabia się powierzchnie płaskie, wycina rowki o przekroju prostokątnym, teowym, trapezowym i kątowym, oraz nacina zęby kół. Do tych prac potrzebna jest frezarka z odpowiednim wyposażeniem oraz różnego rodzaju frezy. Istnieje również możliwość frezowania kół zębatych na tokarce zegarmistrzowskiej wrzecionowej wyposażonej w odpowiednie urządzenie do frezowania.

    Więcej na temat frezowania można znaleźć w książce Bernarda St. Bartnika i Wawrzyńca Al. Podwapińskiego pt. „Technologia mechanizmów zegarowych. Montaż, konserwacja i naprawa” rozdz. XII. FREZOWANIE

  • Czyszczenie zegarków i zegarów

    czyszczenie związane z okresową konserwacją oraz gruntowną naprawą zegarków czy naprzwą zegarów. Głównym celem czyszczenia jest przygotowanie mechanizmu, a zwłaszcza jego łożysk i czopów do nasmarowania świeżym olejem. Trudno jest ustalić jak często należy czyścić zegar lub zegarek. Zależy to od szczelności obudowy oraz od warunków, w jakich się one znajdują. Na ogół zegar wymaga czyszczenia, gdy po pewnym czasie zaczyna wykazywać większe błędy we wskazaniach – świadczy to o tym, że mechanizm się zabrudził, a smar wysechł lub zgęstniał. Mechanizm należy także oczyścić z brudu i opiłków po gruntownej naprawie i dorabianiu części. Przygotowanie do czyszczenia polega na rozebraniu mechanizmu i niektórych zespołów, zbadanie powierzchni pokrytych lakierem, czy nie rozpuszcza się on pod wpływem używanych cieczy, oraz usunięciu zbyt dużych zabrudzeń i śladów rdzy. Bardzo zabrudzone mechanizmy czyści się zgrubnie z kurzu pędzlem lub szczotką oraz myje w roztworze alkalicznym (zob. ciecze czyszczące). Czyszczenie zegarków i zegarów może odbywać się maszynowo lub ręcznie.

    Więcej na temat czyszczenia zegarów i zegarków można znaleźć w książce Bernarda St. Bartnika i Wawrzyńca Al. Podwapińskiego pt. „Technologia mechanizmów zegarowych. Montaż, konserwacja i naprawa” w dziale XXII „Czyszczenie mechanizmów zegarowych”.