Warszawa - Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych

Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych m. st. Warszawy zrodziło się z inicjatywy i za sprawą warszawskich rzemieślników skupionych w Cechu Złotników, Zegarmistrzów, Optyków, Grawerów i Brązowników m. st. Warszawy.

W roku 1964 Uchwałą Walnego Zgromadzenia powołane do życia Muzeum (potocznie zwane „Cechowym” ) miało na celu gromadzenie zabytków Rzemiosła dawnego i współczesnego. Gromadzenie zbiorów miało charakter spontanicznych i dobrowolnych darów wszystkich członków Cechu. Poza tym Muzeum posiada dary mieszkańców Warszawy, innych okolic kraju oraz zagranicy.

Charakter zbiorów, jak również specyfika Cechu, narzuciły podział eksponatów na działy. Dziś są to: Złotniczy, Zegarmistrzowski, Optyczny, Grawerski i Brązowniczy.. Cechą charakterystyczną, nigdzie nie spotykaną, jest gromadzenie prac egzaminacyjnych-czeladniczych i mistrzowskich. Obecnie Muzeum posiada prace egzaminacyjne warszawskie: złotnicze, grawerskie i brązownicze.

Muzeum mieści się w budynku cechu przy ul. Piekarskiej 20 w Warszawie. Sąsiedztwo ma godne: z jednej strony mury obronne starówki, z drugiej – pomnik Jana Kilińskiego. Najokazalszą część kolekcji tworzą właśnie zegary. Wśród nich są piękne obiekty pochodzące nawet z XVIII i XIX wieku, czyli z okresu, z którego wywodzą się eksponaty o wysokiej wartości artystycznej. Wśród zbiorów Muzeum znajdujemy zegary: kominkowe, szafkowe, konsolowe itp. Oraz zegarki kieszonkowe. Dodatkowo do zbiorów należą: mechanizmy grające, szkła optyczne w zabytkowych oprawach, medale, plakiety, wyroby z brązu i wiele innych. Prawdziwym rarytasem jest Autentyczny Status Cechu „Mosiężnego’, nadany i podpisany 3 stycznia 1789 roku przez króla Stanisława Augusta.

Na zakończenie cytujemy fragment Uchwały Zarządu Cechu Złotników, Zegarmistrzów, Optyków, Grawerów i Brązowników z dnia 15.IX 1971 roku:

Aby ten ogromny wysiłek Zarządu Cechu, członków i całego Rzemiosła Polskiego zachować w stanie nienaruszonym i przekazywać następnym pokoleniom, jako Pomnik Kultury Polskiego Rzemiosła.

Aby Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych mogło dalej rozwijać i gromadzić zbiory, świadczące o wysokim poziomie sztuki rzemiosła.

Aby zbiory Muzeum mogły kształcić nowe pokolenia artystów rzemieślników.

Dzisiaj niestety z żalem trzeba przyznać, że te szczytne idee przyświecające twórcom Muzeum przeszły do lamusa. Od 1999 roku Muzeum pozostaje zamknięte z niejasnych do końca powodów, uniemożliwiając tym samym korzystanie z dorobku wielu pokoleń artystów rzemieślników. Przed zamknięciem, Muzeum odwiedzało corocznie około 100 tyś. zwiedzających, pragnących ujrzeć obraz tego, co przez kilka wieków tworzyły ręce rzemieślników. Mamy nadzieję, że w końcu kiedyś podniosą się w Cechu głosy otwierające drogę dla rozwoju i trwania tego jednego z największych Pomników Kultury Polskiego Rzemiosła.