Renowacja obudowy zegarowej

Wiele już napisano o renowacji, tym bardziej trudno jest mi napisać coś więcej. Ale może po kolei.

Postaram się zwrócić Państwa uwagę na problemy, jakie najczęściej napotykam przy renowacji obudów zegarowych (bo tak powinniśmy je prawidłowo nazywać).

Pierwszym - i w zasadzie najważniejszym problemem są drewnojady, które potrafią zdewastować nasz piękny zegar.

Zwalczanie szkodników i wzmacnianie drewna.

W pracowni używamy  środka " Xiren ". Moim zdaniem jest to najskuteczniejszy i najgłębiej penetrujacy preparat do zwalczania owadów w drewnie. Wstrzykujemy preparat w otwory,  zawijamy przedmiot folią i pozostawiamy na około dobę. Następnie wietrzymy i możemy przystąpić do wzmacniania .

 Do wzmocnienia struktury drewna używamy żywicy " Paraloid B72" rozpuszczanej w toluenie bądź w acetonie. Nasączamy przez otwory, każdorazowo wycierając naddatek, gdyż pozostawienie wycieków nastręcza wielu kłopotow z ich usunięciem.

Innym sposobem jest "lantrykowanie", czyli nasączanie 5% roztworem  kleju skórnego w ciepłej wodzie. Jednakże nie zawsze się to sprawdzi, zwłaszcza w przypadku sporych zniszczeń.

Kolejnym problemem są niewłaściwe kleje (silikony itp.)

W imieniu konserwatorów, chciałbym zwrócić sie a prośbą - zwłaszcza do sprzedwaców zegarów . Nie stosujcie silikonu sanitarnego do klejenia drewna . Silikon jest bardzo trudny do usunięcia, a drewno nasączone silikonem jest trudne do sklejenia . A najważniejszym zadaniem w konserwacji jest to, by wszystko było odwracalne i zgodne z tradycyjnymi technikami.

Innym i dość istotnym problemem są niewłaściwe powłoki wykończeniowe ( lakiery , mazerunek , lakierobejce)

Często usuwanie tych najtwardszych powłok przysparza nam wiele kłopotów.  Usuwamy je mechanicznie, przez zeskrobywanie lub przy użyciu substancji chemicznych zmiękczających lakier. 

.

Do usuwania mechanicznego przydają się cykliny i wszelkiego rodzaju skrobaki. Można użyć jednoczesnie preparatow zmiękczających powłoki lakiernicze. Choć w przypadku mazerunku chemia się nie sprawdza.

Czasem trzeba coś dorobić.

Przykłady dorabiania brakujących lub bardzo zniszczonych elementów . W pracowni staramy się, by nowe elementy powstawały z materiału  jak w  oryginale, stosując często techniki i narzędzia z epoki.

Barwienie, podbarwianie i kolorowanie

W pracowni używamy głównie trzech rodzjów barwników: bejce spirytusowe, bejce anilanowe (wodne) oraz naturalnych barwników ( herbata, wyciąg ze skórek orzecha włoskiego ).  Czasem do postarzenia nowych elementów stosujemy dwuchromian potasu rozpuszczony w wodzie.

                   

Techniki wykończeniowe.

O technikach wyończeniowych napisano wiele. Podam przykłady tych stosowanych w mojej pracowni. Najczęściej nakładamy tradycyjną politurę  (szelak rozpuszczony w spirytusie). Rzadzej woskowanie, czy olejowanie. O tych technikach postaram się napisać innym razem.

Moi pomocnicy.

Często przy pracy z drobnymi elementami nie bardzo wiemy jak je przytrzymać, chwycić -  zazwyczaj brakuje nam rąk. Oto kilka przykładów "pomocnych dłoni ".

Ściski, ściskacze, imaki, sprężynki.

Wszelkiego rodzaju deseczki, listewki czy klocki nawiercone, by móc przytwierdzić obrabiany element i nie trzymać go w palcach.

C.D.N.

Na zakończenie, chciałbym zaprosić do pogłębiania wiedzy z zakresu renowacji . Choć wiem, że to trudny i rozległy temat. W tym opracowaniu skupiłem się na kilku przykładach, by przybliżyć Państwu pracę, z ktorą spotykam się na codzień . Mam nadzieję, że choiaż w małym stopniu to, co czytacie, jest Wam pomocne. 

Następnym razem pokażę techniki wykańczania powierzchni oraz magię czarnej politury.

Z pozdrowieniami  Piotr Łukasiński - kornik