Kronika Złotoustowskiej Fabryki Zegarków w latach 1941-2001

Autor: Przemysław Jóźwiak
/
Dodano: 4.05.2020
/
Kategoria: Perspektywa historyczna
/

Kronika Złotoustowskiej Fabryki Zegarków w latach 1941-2001 zamieszczona na oficjalnej stronie Z.F.Z. pod adresem https://www.zlat-zchz.com/

Ta krótka kronika oparta jest na materiałach archiwalnych, wspomnieniach weteranów fabryki, publikacjach w gazetach i czasopismach. Przedstawiciele zakładu twierdzą, iż po raz pierwszy w historii fabryki podjęto się takiego zadania, w związku z czym ta wersja kroniki w żaden sposób nie może być wyczerpująca i dokładna; raczej należy ją uznać za rodzaj wstępnego podsumowania historii fabryki. Od siebie dodam, iż po raz pierwszy spotkałem się z tak pełnym i szczegółowym opisem dziejów złotoustowskiego zakładu. Jest tu także wiele informacji, o których nigdy wcześniej nie słyszałem. Kronika nie jest wcale tak krótka, jednak część dat, szczególnie odnoszących się do informacji, iż danego roku określona liczba pracowników otrzymała nagrody państwowe, po prostu pominąłem jako nic nie wnoszące, natomiast ośmieliłem się wzbogacić ją o fotografie, których w oryginalnym tekście nie było w ogóle.

Na początek rok 1941 – dość szczegółowo:

16 października: Moskwa, w związku z sytuacją militarną (zagrożenie miasta siłami wojsk niemieckich) 1. Państwowa Fabryka Zegarków im. Kirowa. przestawiła się całkowicie na produkcję na potrzeby frontu.

22 października: na polecenie Ludowego Komisariatu ds. Inżynierii Ogólnej ZSRR rozpoczęto przygotowania do ewakuacji sprzętu zbędnego na linii frontu z 1. Państwowej Fabryki Zegarków im. Kirova do miasta Złotoust na Uralu (dyrektor zakładu I.I. Bocharov).

26 listopada: z uwagi na fakt, iż w przedsiębiorstwach podlegających jurysdykcji Ludowego Komisariatu ds. Inżynierii Ogólnej ZSRR po rozpoczęciu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej udział moździerzy oraz innej broni w całkowitej produkcji brutto przekroczył 90%, Ludowy Komisariat Inżynierii Ogólnej ZSRR został przekształcony w Ludowy Komisariat Broni Moździerzowej ZSRR (Komisarz Ludowy - P. I. Parszin). Komisarzowi Ludowemu podlega ewakuowana do Złotousta 1. Państwowa Fabryka Zegarków im Kirowa.

28 listopada w Moskwie zakończono ewakuację 1. P.F.Z. im Kirowa. Wyeksportowano 1260 urządzeń, znaczną ilość podstawowych i pomocniczych materiałów produkcyjnych, inną własność przemysłową i zapasy. Wraz ze sprzętem i majątkiem zakładu ewakuowano część kadry, inżynierów i pracowników - 296 osób.

30 listopada odbyło się „pożegnalne przedstawienie ” w Teatrze Dramatycznym w mieście Złotoust pod tytułem "Горе от ума" (co dosłownie oznacza „Biada dowcipu” – można także tłumaczyć jako „Klęska umysłu”). Następnego dnia. 1. Państwowa Fabryka Zegarków, ewakuowana z Moskwy, rozpoczęła instalację przywiezionego sprzętu w budynku teatru.

25 grudnia: pierwsze produkty opuszczają mury teatru przekształconego w Złotoustowską Fabrykę Zegarków. Pierwszym, który rozpoczął pracę i zaczął produkować części był warsztat nr.2 (prasa automatyczna). Produktami, które jako pierwsze zostały wytworzone były zapalniki N 24.

Fotografia dokumentów:

po lewej rozkaz Narodowego Komisariatu Broni Moździerzowej Związku Radzieckiego o ewakuacji 1MCzZ do Złotousta wydany w Mieście Penza.

po prawej dokument opisany jako tajny, mówiący o produkcji zegarów lotniczych i o organizacji i rozmieszczeniu poszczególnych warsztatów produkcji wydany w Moskwie: daty widoczne.

1942r.

Styczeń: instalacja warsztatu nr 8 (montownia) została zakończona. Rozpoczęto masowe szkolenie nowo przybyłych pracowników (głównie nastolatków w wieku 14–16 lat).

Luty: zakład montażowy wyprodukował pierwszą partię zegarków:

1300 szt. Czołgowe, танковые часы (тч)

100 szt. Lotnicze Rantowe (AVR) авиационных рантовых (АВР),

300 szt. lotnicze ogrzewane (ACzO) авиационные часы с электрообогревом (АЧО)

W lutym 1 Państwowa Fabryka Zegarków im. S. M. Kirova w mieście Zlotoust otrzymała swój numer ewidencyjny: Zakład nr. 834 5-tej Głównej Dyrekcji Ludowego Komisariatu broni Moździerzowej ZSRR.

29 kwietnia dyrektor zakładu I. I. Bocharow w swoim rozkazie nr 84 zauważył, że „główne prace związane z instalacją i uruchomieniem zakładu zostały w zasadzie zakończone. Kolektyw zakładowy wykonał wielką i poważną pracę w celu odtworzenia zakładu po ewakuacji”. Znaczną pomoc otrzymali od Zakładu im. V.I. Lenina. Na polecenie dyrektora 16-tu pracowników fabryki zegarków i 10-ciu pracowników fabryki im. Lenina. zostało nagrodzonych zegarkami kieszonkowymi.

W kwietniu zakończono rozmieszczanie warsztatów 1MFZ w kilku lokalizacjach; w budynku szkoły nr 21 mieściło się zarządzanie zakładem i odbiór wojskowy (1. piętro) oraz zakład montażowy (2. piętro). W Teatrze głównym rozmieszczono: warsztat pras automatycznych (garderoba), warsztat mechaniczny nr 2 (foyer), warsztat mechaniczny nr 3 (parter audytorium), mostkowo-platynowy (nie wiem jak inaczej przetłumaczyć „платино-мостовой”) i kopertowy (loże), warsztat narzędziowy (część balkonowa widowni), warsztat mechaniczno-naprawczy (pod sceną), galwaniczny (piwnica teatru). Warsztat termiczny ulokowano w garażu przedsiębiorstwa przemysłu drzewnego, warsztat małych serii - montaż morskich chronometrów itp. znajdował się w gorzelni.

W kwietniu także, rozpoczęto produkcję chronometrów lotniczych-ACzHO (авнационные часы-хроно- метр с электрообогревом) w dosłownym tłumaczeniu – lotniczy zegar chronometryczny z elektro ogrzewaniem - АЧХО).

22 czerwca. w zakładzie Zlatoust powstał ruch tysiączników zainicjowany przez dwóch pracowników fabryki – byli to: ślusarz-mechanik V.V. Lashkov, który spełnił normę w 1330% i ślusarz-mechanik V. Korolev - 1020% normy.

Pierwsza połowa roku. Fabrykę odwiedził słynny pisarz Fiodor Panferow, który mieszkał podczas ewakuacji w mieście Miass. Później, w kwietniu 1943 r., gazeta „Pravda” opublikowała esej "Уральцы"(Uralcy-mieszkańcy Yrala), w którym mówi się również o pracy zegarmistrzów Fabryki ze Złotousta. Zakład wielokrotnie odwiedza w celach służbowych osobiście komisarz broni moździerzowej A. Kozłow.

Lipiec: zakład zaczął realizację planu państwowego dla wszystkich wskazanych nomenklatur, produkowano pokładowe zegarki lotnicze, zegarki czołgowe i inne produkty dla przemysłu obronnego. Zakład otrzymał II nagrodę w Ogólnoradzieckim Socjalistycznym Konkursie sojuszników przemysłu lotniczego .

2 sierpnia Zgodnie z decyzją Rady Komisarzy Ludowych ZSRR i na podstawie rozkazu Ludowego Komisarza Broni Moździerzowej ZSRR nadana zakładowi nazwa „1. Państwowa Fabryka Zegarków im. S. M. Kirowa” została anulowana, a odtąd fabryka nosi nazwę „Fabryka N 834 NKMV”.

Koniec sierpnia: podczas pierwszych „Stachanowskich” zmian poświęconych byłemu pracownikowi fabryki, Bohaterowi Związku Radzieckiego L.E. Papernikowi,- ślusarz-mechanik warsztatu nr 6, E. Berzinow, w dniach 29, 30 i 31 sierpnia osiągnął szczególnie genialne wyniki i tak kolejno 1230%, 1474%, 1710% normy.

W sierpniu i Październiku zakład ponownie otrzymał drugą nagrodę w Ogólnoradzieckim Socjalistycznym Konkursie sojuszników przemysłu lotniczego.

1943r. 5 lutego z polecenia Ludowego Komisarza Broni Moździerzowej P. Parszina, główny inżynier zakładu, Boris Isaevich Sinitsky, został mianowany dyrektorem fabryki N 834 (fabryka zegarków w Zlatoust).

W kwietniu ponownie Zespół fabryki zegarków zajął pierwsze miejsce w Ogólnoradzieckim konkursie sojuszników branży lotniczej.

1944r. pierwszy kwartał. Alexander Aleksiejevicz Czeszuin został mianowany dyrektorem fabryki zegarków (pracował na tym stanowisku do stycznia 1948 r.). Następnie został pierwszym dyrektorem fabryki zegarków w Czelabińsku (od stycznia 1948 r.).

Państwowy Inspektorat Inspekcji Przemysłowej w Czelabińsku zbadał stan fabryki zegarków. W raporcie wskazano, iż niemożliwe jest przystosowanie pomieszczeń dawnego teatru w taki sposób, aby odpowiadał podstawowym wymogom sanitarnym i higienicznym do produkcji. Wskazano również, iż istniejące pomieszczenia zakładu nie spełniały nawet minimalnych wymagań normy GOST 1334-43 przewidzianych na czas wojny.

1945r. Pomimo trudnych warunków produkcji i młodego personelu fabryka zegarków w latach wojny wyprodukowała 303 263 mechanizmy dla przemysłu czołgów i samolotów, marynarki wojennej i kolejne 1 449 940 części amunicji. 92% radzieckich czołgów i 98% samolotów z czasów wojny było wyposażonych w zegarki Złotoust, na co trzecim myśliwcu znajdował się chronometr lotniczy (ACzHo) wykonany w Złotouście.

1946r. Wdrożono seryjną produkcję zegarków kieszonkowych, wydano pierwszą dużą partię 3900 sztuk. Zegarki kieszonkowe były produkowane w fabryce do 1962 r. włącznie. Oprócz zegarków lotniczych fabryka produkowała zegarki kieszonkowe, stopery i inne precyzyjne mechanizmy.

Na fotografiach nieco młodsze okazy.

1947r. 17 listopada. Ministerstwo Inżynierii Mechanicznej i Inżynierii Instrumentów przyjęło decyzję nr 433 w sprawie przeniesienia części sprzętu, podstawowych i pomocniczych materiałów fabryki zegarków Złotoust do nowo wybudowanej fabryki zegarków w Czelabińsku. Wraz ze sprzętem część pracowników, inżynierów i techników służących do rozpoczęcia produkcji w nowym zakładzie również przeniosła się do Czelabińska. Jednocześnie zdecydowano o budowie nowego budynku produkcyjnego dla fabryki zegarków w Złotouście

1948r. 13 stycznia. Nikolay Gurjevicz Peczenov został mianowany dyrektorem fabryki zegarków (pracował na tym stanowisku do sierpnia 1954 r.). W przyszłości został dyrektor fabryki zegarków w Czelabińsku (1954–1969).

Rozpoczęto rodukcję zegarów biurkowych, wyprodukowano pierwszą partię 100 sztuk. W latach 1948–2000 wytworzono 6.306.422 szt.

1951r. Zakład rozpoczął rozwój i produkcję produktów I-29 (mechanizm rejestrujący do rejestratorów) i I-30 (zegarki do karabinu maszynowego).

Zegar z fotokarabinu;

1953r. Zakład wypuszcza serię specjalnych zegarków dla niewidomych, wydano pierwszą partię 3300 sztuk. Ten zegarek był produkowany w fabryce do 1960 roku włącznie.

Foto - moje egzemplarze;

1954r. Rozpoczęła się budowa nowego budynku fabryki zegarków. Dyrektorem fabryki został Aleksiej Wasiljewicz Kazancev (pracował na tym stanowisku do marca 1961 r.).

W 1956r. Została zmontowana i uruchomiona pierwsza linia automatyczna montażu zegarków kieszonkowych.

1957r. Rozpoczęto produkcję krzywymetrów (przyrządów do pomiaru długości zakrzywionych linii), wyprodukowano pierwszą partię 18 700 sztuk. W latach 1948–2000 Wyprodukowano ich 2.784.500.

Z linii montażowej zjechał milionowy stoper.

1958r. Fabryka rozpocząła montaż zegarków Pobeda z części i elementów dostarczonych z 1. Moskiewskiej Fabryki Zegarków . Tego roku także wyprodukowano najwięcej zegarków kieszonkowych w całej historii fabryki - 93 400 sztuk.

1959r. Zaprojektowano, wyprodukowano i sprzedano pierwszą partię zegarków samochodowych oraz zegarów do pralek. Zegarków samochodowych – 42.800 sztuk, przekaźników czasowych – 25.100 sztuk. Masowa produkcja zegarków do samochodów Moskwicz trwała do 1965 r., A stosunkowo małe serie powstawały do 1974 r.

1960r. 3 sierpnia. Fabryka zegarków Złotoust przejmuje lokalną fabrykę wyrobów metalowych, która produkowała głównie struny fortepianowe, lampy naftowe, kuchenki elektryczne, osprzęt elektryczny, kolby metalowe itp.

1961r. 17 marca Boris Wladimirovicz Potapow został mianowany dyrektorem fabryki zegarków (pracował na tym stanowisku do lutego 1967 r.).

Otwarto przedszkole N 54 dla dzieci pracowników fabryki zegarków (na 120 miejsc).

1962r. sierpień. Zakończono budowę nowego budynku zakładu, do którego przeniesiono z pomieszczeń byłego teatru dramatycznego wszystkie znajdujące się tam warsztaty. Zakończono również instalację nowego wyposażenia zakładu. W tym roku wyprodukowano największą liczbę zegarków samochodowych w całej historii zakładu – 54.800 szt., natomiast z linii montażowej zszedł milionowy przekaźnik czasowy.

1963r. W zakładzie utworzono warsztat obrabiarek, którego pierwszym kierownikiem był A. I. Gonczarenko (później - dyrektor fabryki). W warsztacie zainstalowano tokarki półautomatyczne S-175, które były następnie szeroko stosowane w warsztatach fabryki i pożądane w branży zegarkowej. Następnie warsztat ten został przekształcony w sekcję budowy obrabiarek, która to wyprodukowała specjalne wyposażenie technologiczne oraz środki mechanizacji i automatyzacji na potrzeby zakładu. Rozpoczęto produkcję głowic wibracyjnych. ZCzZ produkował i dostarczał te urządzenia dla wszystkich fabryk zegarków w ZSRR.

1964r. Z linii montażowej zszedł 500-tysięczny zegar stołowy i dwumilionowy stoper.

1965r. W fabryce zakończono masową produkcję zegarków samochodowych.

1966r. 18 pracowników fabryki zegarków Złotoust otrzymało nagrody państwowe.

1967r. 9 lutego. Boris Prokopjewicz Klimow został mianowany dyrektorem fabryki zegarków (pracował na tym stanowisku do grudnia 1968 r.).

Fabryka zegarków Zlotoust wzięła udział w światowej wystawie EXPO-67 w Montrealu.

1968r. marzec. Zakład rozpoczął produkcję pierwszej przemysłowej serii stoperów z sumowaniem akcji 2. klasy dokładności.

Fotografia nieco późniejszego egzemplarza.

19 grudnia. Anatolij Iwanowicz Gonczarenko został dyrektorem fabryki zegarków (pracował na tym stanowisku do czerwca 1996 r., A od tego czasu do czerwca 1999 r. był dyrektorem generalnym). W latach 1999-2000 - Prezes Zarządu Złotoustowskiej Fabryki Zegarków pracował jako dyrektor i przede wszystkim kierownik fabryki zegarków - 30 lat (należy dodać, że żaden z menedżerów przedsiębiorstw Złotoust nie pobił tego rekordu!).

1969r. Milionowy zegar stołowy zszedł z linii montażowej.

Na fotografii egzemplarz z 1955r. i niżej z lat sześćdziesiątych.

1970r. Rozpoczęto starania o zdobycie państwowego Znaku Jakości, który najpierw został przypisany dla krzywometru KU-A, a następnie do stopera SOS, i przekaźnika czasu RV-6.

1971r. 13 czerwca. Wybory do Najwyższej Rady Federacji Republik Radzieckich. Ludmiła Wasilijewna Szirjewa (Gruzdeva) - mechanik warsztatu maszynowego fabryki zegarków Zlatoust, została wybrana na zastępcę Rady Najwyższej w okręgu Złotoust.

15 pracowników fabryki zegarków Złotoust otrzymało nagrody państwowe, w tym Iwan Iwanowicz Fiedotow otrzymał Order Lenina.

1972r. lipiec. Zakład poszerzył ofertę o zegary do zestawów kuchennych. Początkowo wydawano liczniki czasu na dokończenie mebli kuchennych, później jako niezależne urządzenie gospodarstwa domowego.

1973r. sierpień. Zamiast modelu CzBN-141 opracowano i wprowadzono nowy model zegara stołowego CzBN-148. Nowy model zegarów stołowych wyróżniał się bardziej oryginalnym wykonaniem projektu zewnętrznego. Zakończono prace nad opracowaniem i technologicznym przygotowaniem produkcji do wydania przemysłowej partii nowych przekaźników czasowych RV-6 w ilości 2000 sztuk. Przekaźnik ten stał się najbardziej masowym produktem w całej historii zakładu i posłużył jako podstawa do stworzenia szeregu modyfikacji.

1974r. kolejnych 15-stu pracowników fabryki zegarków Złotoust otrzymało nagrody państwowe.

1975r. 20 lutego. Państwowa komisja certyfikacyjna i Gosstandart ZSRR nadały państwowy znak jakości złotoustowskiemu krzywometrowi .

Fotografia egzemplarza starszego - ze znakiem jakości na tarczy oraz krzywometr z obecnej oferty fabryki.

W latach 1975–1976 W zakładzie prowadzone były prace nad wdrożeniem do produkcji, jako podstawowego mechanizmu dla zegarków elektroniczno-mechanicznych, mechanizmu opracowanego przez SKB - Specjalne Konstruktorskie Biuro mechanizmów zegarowych (G.Orzeł). скб часов (г. Орёл). Специальное конструкторское бюро часовых механизмов –

1976r. Tytuł „Najlepszy racjonalizator z Ministerstwa Inżynierii Narzędziowej” został przyznany Jurijowi Wasiljewiczowi Jaszinowi, mechanikowi w warsztacie mechanicznym fabryki zegarków Zlotoust.

1977r. 14 pracowników fabryki zegarków Zlotoust otrzymało nagrody państwowe.

1978r. 1 czerwca. Sekcja transportu została przekształcona w warsztat samochodowy.

1979r. luty. Stopery otrzymują nowe logo. Rozpoczęto produkcję towarów z symbolami olimpijskimi.

(Domyślam się, ze chodzi o logo Agat, pod którym jest znana większość dostępnych na rynku wtórnym radzieckich stoperów)

Poniżej agat z symbolem olimpiady.

1980r. 10 lutego. Po raz pierwszy fabryka świętowała pierwszą fabryczną dynastię Fedotowów. (nie wiem o co w tym zdaniu chodzi- przetłumaczyłem dosłownie)

1982r. styczeń. Zakład rozpoczął masową produkcję cyklicznego przekaźnika czasowego RVC.

1983r. Wprowadzono automatyczną linię do wprasowywania kamieni łożyskowych.

1984r. Rozpoczęto produkcję nowego modelu zegara stołowego 160-ChBN, który zastąpił wszystkie wcześniej wyprodukowane. Model ten otrzymał srebrny medal Wystawy osiągnięć gospodarczych ZSRR i jest produkowany do chwili obecnej (2001).

1985r. Projektanci na podstawie przekaźnika RV-6 opracowali 30-minutowy przekaźnik czasowy RV-30K1.

1987r. Zegary stołowe marki Agat produkowane przez fabrykę zegarków Złotoust były eksponowane na Wystawie osiągnięć gospodarczych ZSRR.

1990r. Złotoustowska Fabryka Zegarków wzięła udział w międzynarodowej wystawie i targach w Hawanie (Kuba).

1991r. W tym roku wyprodukowano największą liczbę przekaźników czasowych w całej historii zakładu – 8.131.996 sztuk.

1992r. Złotoustowska Fabryka Zegarków została przekształcona w spółkę akcyjną

1993r. Złotoustowska Fabryka Zegarków wzięła udział w międzynarodowych targach wystawowych w Turku (Finlandia). Produkcja spada do poziomu z 1991 roku.

1994r. Trwa spadek produkcji. Wydajność przekaźnika czasowego spadła o 8,7 raza w porównaniu z 1991 r. Rozpoczęto produkcję przełączników do elektrycznych pieców domowych. Fabryka zegarków Zlatoust wzięła udział w międzynarodowych targach w Heikh (Chiny).

1995r.3 listopada. Fabryka zegarków otrzymała certyfikat Federacji Rosyjskiej „Lider rosyjskiej gospodarki”.

1996r. Fabryka stała się znana jako Otwarta Spółka Akcyjna Zlatoust Watch Factory.

1997r. Stopery fabryki zegarków Zlatoust są kupowane przez 13 zagranicznych firm z Anglii, USA, Indii, Szwajcarii, Niemiec, Polski, Kanady, Czechosłowacji i Norwegii.

1998r. Nastąpił wzrost produkcji.

1999r. kwiecień. Na dorocznym zgromadzeniu akcjonariuszy Igor Shcherbinin został wybrany dyrektorem generalnym Złotoust Watch Factory OJSC, a Anatolij Iwanowicz Goncharenko stanął na czele rady dyrektorów (pełnił to stanowisko do tragicznej śmierci w maju 2000 r.).

2000r. luty. Fabryka zegarków Złotoust w swoim obszarze działalności i obszarze geograficznym otrzymała złotą nagrodę „Za najlepszą markę” - nagrodę nowego tysiąclecia. Został przyznany na podstawie ankiety przeprowadzonej wśród 14 000 członków Klubu Liderów Handlu (Madryt) ze 115 krajów. W porównaniu z 1999 r. wielkość produkcji wyniosła o 110,2%.

2001r. Zakończono uruchomienie systemu informatycznego do zarządzania sprzedażą i finansami w czasie rzeczywistym. W fabryce po raz pierwszy pojawili się klienci online (3 firmy w Indiach, 2 firmy w Niemczech).

Obecnie fabryka zegarków Złotoust to dynamicznie rozwijające się przedsiębiorstwo inżynierii precyzyjnej. Jest to jeden z niewielu producentów mechanicznego stopera i jedna z 5 rosyjskich fabryk produkujących zegarki na pełny etat. Obecnie firma codziennie wytwarza ponad 3000 produktów, które są wykorzystywane w przemyśle, medycynie, budownictwie, turystyce, technologii obronnej, lotnictwie, motoryzacji, sporcie, edukacji.

Na tym kończy się kronika , natomiast chciałbym wspomnieć o produkcie z tej fabryki, o którym nie ma tu ani słowa, pomimo że nadal znajduje się w ofercie, chodzi o Wodołaza – legendarny zegarek dla nurków, produkowany na potrzeby armii od lat pięćdziesiątych. Te słynne zegarki były towarzyszami prawie każdego nurka marynarki wojennej ZSRR. Obecnie w ofercie znajdują się modele o średnicy koperty 60 mm, 53 mm, 46 mm, lecz radzieckie zegarki nurkowe z lat pięćdziesiątych zostały wyprodukowane w jednym rozmiarze - 60 mm. Nurkowie nosili je na skafandrach. Konstrukcja koperty jest wielowarstwowa, sama koperta jest bardzo skomplikowana w wykonaniu, ponieważ jest wykonana z jednego kawałka metalu. Grube szkło dociska duża „nakrętka”- ściągacz, w miejscu, w którym zazwyczaj w nurkach znajduje się bezel. Koperta w ogóle nie ma dekielka - aby wyjąć mechanizm, należy odkręcić ściągacz. Na tarczy, w celu poprawienia widoczności wskazań czasu wykorzystano Rad, który znajdując się na cyfrach, indeksach i wskazówkach sprawiał, iż świeciły. Bezpośrednio na samej tarczy promieniowanie tła wynosiło 10 tysięcy mikroroentgenów na godzinę (normalne tło - 15-30 mikroroentgenów). W odległości 10 cm tło zmniejsza się do 200 mikro-roentgenów (w takim tle dopuszczalna jest praca w pomieszczeniu do 8 godzin). Wynika to z wysokiego poziomu rozpraszania promieniowania gamma. Biorąc pod uwagę gruby kombinezon do nurkowania, taki zegarek był praktycznie bezpieczny dla zdrowia, oczywiście nie dla zegarmistrza pracującego bezpośrednio z tarczą. W oryginalnych zegarkach wykorzystano mechanizm K-43 z drobną przeróbką pozwalającą wyjąć wałek odkręcając śrubkę przez otwór w tarczy.

Poniżej kilka fotografii z sieci, wykonanych przez kolekcjonera o nicku german

w 2011r. Fabryka zegarków Złotoust wyprodukowała pierwszą partię próbną przeróbki swoich legendarnych zegarków. Obecnie zakład produkuje kilka odmian zegarka do nurkowania. Koperty są klasyczne - stalowe, ale także mosiężne, tytanowe oraz ze stali damasceńskiej - barwione termicznie w różnych odcieniach i wzorach. Na życzenie klientów zakład może wykonać tarczę o różnych wzorach, a także wykonać grawer z tyłu koperty zegarka. Mechanizmy wykorzystywane w tych współczesnych wersjach nurków to głównie Wostok cal. 24, ale także automatyczne werki Rakieta 2615.

Na zakończenie kilka fotografii ze strony producenta - część aktualnej oferty.