Słownik pojęć

Wyniki dla hasła: Imak

  • Szlif ślimakowy

    specjalna dekoracja pełnych kół zegarka (najczęściej koła sprężynowego) uzyskana w drodze obróbki powierzchniowej. Udekorowana powierzchnia przypomina wzór ślimakowy. (źródło)

  • Przekładnia ślimakowa

    przekładnia zębata składająca się z koła ślimakowego (ślimacznicy) i ślimaka. Służy do przenoszenia ruchu między osiami nierównoległymi, zwłaszcza gdy chodzi o znaczne zmniejszenie prędkości obrotowej. Ma wielorakie zastosowanie, m. in. do naciągu elektrycznego zegarów.

  • Imak do wkrętów

    uchwyt do wkrętów, składający się z trzonka z nagwintowaną końcówką i tulejki latarkowej, nakręconej na tę końcówkę. W czołowej części tulejki znajduje się otwór, w który jest wkładany wkręt – w celu skrócenia jego nagwintowanej części lub wypolerowania soczewkowego zakończenia. Pokręcając trzonkiem, zaciska się wkręt w tulejce latarkowej. Do wyposażenia imaka należy sześć wymiennych tulejek latarkowych z otworami o różnych średnicach.

  • Imak (trzymak)

    uchwyt służący do zamocowywania drutów, z których piłuje się kołki stożkowe, oraz rozwiertaków i gładziaków, a także walcowych części zegarkowych. Istnieją imaki jednostronne, dwustronne oraz z kwadratową nakrętką zaciskającą, ułatwiającą piłowanie czopów kwadratowych.

  • Paracord Naimakka

    - to włókno, którego struktura składa się ze strun Technora®, charakteryzującymi się wytrzymałością ośmiokrotnie większą niż stal. Trwałość tego materiału potwierdza jego szerokie zastosowanie w przemyśle kosmicznym (między innymi w robotach lądujących na Marsie czy teleskopie Hubble’a). (źródło)

  • Imak suwny

    uchwyt dwuszczękowy z tulejką zaciskającą służący do zamocowywania najdrobniejszych części zegarkowych, zwłaszcza wkrętów balansu nie mających nacięcia do wkrętaka.

  • Imak suportowy

    jeden z zespołów suportu tokarki, służący do zamocowywania noża tokarskiego – dlatego jest nazywany także nożowym lub narzędziowym.

  • Trzymak (patrz: Imak)

  • Tulejka latarkowa (patrz: Imak do wkrętów)

  • Toczenie nożem suportowym

    toczenie, podczas którego nóż jest umocowany w imaku suportu tokarki. Takie toczenie daje wiele korzyści – jeśli nóż jest ostry, można nim toczyć nawet cienkie osie balansu. Każde podtoczenie nim wykonane jest dokładnie prostopadłe do osi. Nóż w imaku należy ustawić tak, aby wierzchołek ostrza znajdował się dokładnie na wysokości toczonego przedmiotu.

  • Suport tokarki zegarmistrzowskiej

    zespół tokarki służący do toczenia przedmiotów nożem suportowym zamocowanym w imaku. Suport mocuje się na łożu tokarki, ustawiając sanie wzdłużne według podziałki kątowej. Saniom wzdłużnym nadaje się ruch korbą. Sanie poprzeczne dosuwa się korbą do toczonego przedmiotu na tyle, aby uzyskać wymaganą grubość warstwy skrawanej. Korbę sań wzdłużnych trzyma się stale w ręku i pokręca nią tak, aby uzyskać ciągły posuw noża i odpowiednią grubość wióra. W czasie toczenia powierzchni czołowych postępuje się podobnie, ale posuw ciągły mają sanie poprzeczne.

  • Rozwiertak zegarmistrzowski

    rozwiertak stosunkowo długi i zawsze lekko zbieżny (1:70). Część wygładzająca rozwiertaka zegarmistrzowskiego ma w przekroju kształt pięciokąta foremnego, którego wierzchołki tworzą ostrza skrawające. Szyjka rozwiertaka zegarmistrzowskiego jest okrągła i nieco grubsza. Chwyt jest zbieżny o przekroju kwadratowym, w celu osadzenia go na radełkowanej rękojeści lub w imaku trzonkowym. Najmniejsze rozwiertaki zegarmistrzowskie, służące do rozwiercania otworów w tulejkach wskazówek sekundowych, o średnicy 0,1 - 0,5 mm, mają część wygładzającą o przekroju kwadratowym, a chwyty - okrągłe. Można nimi rozwiercać trzymając je bezpośrednio w palcach lub uchwycić w imaku, co ułatwia rozwiercanie.

  • Przekładnia zębata

    zespół kół zębatych, dwu lub więcej, współpracujących ze sobą. Rozróżnia się:

    • równoległe o zębach prostych i śrubowych - służące do przenoszenia ruchu między osiami równoległymi
    • ślimakowe - składające się z koła ślimakowego i ślimaka - służące do przenoszenia ruchu między osiami nierównoległymi
    • kątowe (stożkowe) - służące do przenoszenia ruchu między wałkami o przecinających się osiach
    • zębatkowe - zmieniające ruch obrotowy na liniowy
    • równoległe wewnętrzne, w których jedno z kół ma uzębienie wewnętrzne

  • Nagrzewnik kotwicy

    przyrząd służący do umocowania na nim kotwicy wychwytu szwajcarskiego i nagrzewania jej nad płomieniem lampy spirytusowej – w czasie szelakowania palet. Nagrzewnik kotwicy może mieć kształt imaka suwnego. Do jednej jego szczęki jest przynitowana mosiężna płytka 1, a do drugiej klamerka 2, przytrzymująca kotwicę po dociśnięciu zacisku. W płytce powinno być nawiercenie na wałek kotwicy. Otwór przelotowy jest niepraktyczny, gdyż podczas szelakowania płomień nagrzewałby niepotrzebnie czop wałka. Bywają także inne nagrzewniki kotwicy np. w kształcie chwytek, których szczęki są dociskane wkrętem.