Słownik pojęć

Wyniki dla hasła: Zacisk

  • Zacisk (patrz: Uchwyt zaciskowy)

  • Zacisk (ściągacz)

    element wyposażenia tokarki zegarmistrzowskiej wrzecionowej, którym zaciska się przedmiot w uchwycie. Jest to jakby śruba z gwintem wewnętrznym nakręcanym na gwint uchwytu zaciskowego oraz łbem gładkim w postaci kółka wykonanego z tworzywa sztucznego. Przez pokręcanie tym kółkiem wciąga się uchwyt do wrzeciona, co powoduje zaciśnięcie walcowego przedmiotu.

  • Uchwyt zaciskowy (zacisk)

    stalowa tulejka przecięta wzdłuż w trzech miejscach ponad połowę jej długości, w wyniku czego powstają jakby szczęki. Uchwyt zaciskowy jest zahartowany, szczęki są więc sprężyste. Zamocowanie obrabianego przedmiotu polega na zaciśnięciu szczęk przez pokręcanie zaciskiem i wciąganie uchwytu zaciskowego do wrzeciona tokarki zegarmistrzowskiej wrzecionowej.

  • Zaciski elektryczne (krokodylki)

    elementy zciskające przymocowane np. do końcówek przewodów miernika elektrycznego, służące do szybkiego łączenia z punktami pomiarowymi różnych układów elektrycznych na czas pomiaru. Docisk szczęk powoduje sprężyna umocowana na sworzniu łączącym szczęki.

  • Ściągacz (patrz: Zacisk)

  • Super Compressor (patrz: Compressor, Compressor 2)

    Super Compressor - nazwa ta odnosi się wyłącznie do rodzaju i wyjątkowych właściwości koperty. Technologia ta powodowała w uproszczeniu, że wraz z coraz głębszym zanurzaniem się nurka i wraz ze wzrostem ciśnienia wody, sprężyna i uszczelki znajdujące się wewnątrz koperty oraz przy koronkach zaciskały się coraz mocniej i szczelniej, uniemożliwiając dostanie się wody do wnętrza koperty oraz chroniąc mechanizm zegarka przed zalaniem. Koperta zegarka znana pod nazwą Super Compressor została wynaleziona i opatentowana w roku 1953 przez szwajcarskie przedsiębiorstwo Ervin Piquerez SA (EPSA). Jako ciekawostkę można dodać, że bardzo często używa się potocznie tej nazwy w stosunku do zegarków produkowanych na przestrzeni lat 50’ i 70’ ubiegłego wieku z przeznaczeniem do nurkowania rekreacyjnego i profesjonalnego. (źródło)

  • Zabierak tokarski (sercówka)

    prosty przyrząd umożliwiający nadawanie ruchu obrotowego wałkowi zamocowanemu w kłach tokarki zegarmistrzowskiej kłowej. Do grubszych wałków stosuje się tzw. sercówkę. Do cienkich wałków używa się zabieraków sprężystych, obejmujących wałek z dwóch stron, oraz zabieraków zaciskowych, które są mniej praktyczne, gdyż wymagają specjalnego przyrządu do ich rozwierania przy zakładaniu i wyjmowaniu wałka.

  • Uchwyt wiertarski

    uchwyt samocentrujący służący do mocowania wiertła we wrzecionie wiertarki. Uchwyt wiertarski może być także używany na tokarce, ze względu na wygodne zaciskanie przedmiotu od przodu i znaczny zakres rozchylania się szczęk. Obrabiany przedmiot mocuje się w szczękach zaciskając go osobnym kluczem, wkładanym do bocznego otworu. Zębnik, znajdujący się na kluczu, zazębia się z pierścieniem zębatym, którym, na skutek obrotu, zaciska się szczęki.

  • Uchwyt ośmiowkrętowy

    uchwyt służący do mocowania większych przedmiotów, o średnicy do 16 mm, które nie mieszczą się w uchwycie zaciskowym. Dotyczy to zwłaszcza przedmiotów mimośrodowych. Mocowanie w uchwycie ośmiowkrętowym jest bardzo pracochłonne, gdyż najpierw mocuje się i środkuje przedmiot w czterech wkrętach przednich, a potem dokręca cztery wkręty tylne tak, aby wystający koniec przedmiotu obracał się współśrodkowo. W celu toczenia mimośrodowego część przedmiotu, która ma pozostać centryczna (środkowana), należy przesunąć wkrętami tak daleko od linii osiowej, aby część mimośrodowa znajdowała się dokładnie w środku.

  • Uchwyt mosiężny

    mały uchwyt zaciskowy, wkładany do uchwytu zaciskowego o średnicy otworu 5 mm. Uchwyty mosiężne mają średnicę otworów 0,1 – 3,5 mm. Służą do mocowania delikatnych i polerowanych przedmiotów.

  • Tarcza tokarska (kleszczowa)

    przyrząd należący do wyposażenia tokarki zegarmistrzowskiej wrzecionowej, wkładany do wrzeciona. Za pomocą trzech zacisków na tarczy tokarskiej można zamocowywać przedmioty o różnych kształtach w celu toczenia niektórych ich powierzchni, zwłaszcza płaskiej czołowej.

  • Szczypce uniwersalne (kombinerki)

    narzędzie ręczne służące do cięcia drutu, zaciskania, odkręcania nakrętek itp., prac podczas naprawy zegarów. Do naprawy zegarów elektrycznych szczypce uniwersalne powinny mieć izolowane uchwyty.

  • Polerowanie czopów (rolerowanie)

    obróbka odbywająca się naciskowo lub za pomocą materiałów polerskich. Czopy stalowe nie hartowane poleruje się z umiarkowanym naciskiem (im cieńszy czop, tym mniejszy nacisk), zbierając bardzo cienką warstewkę metalu za pomocą stalowego polerownika, smarowanego olejem bez użycia materiałów polerskich. Bardzo twarde czopy hartowane należy polerować materiałami polerskimi. Czopy poleruje się na czopiarce zwykłej lub zmechanizowanej po dobraniu odpowiedniego łożyska wkładki, stosownie do grubości polerowanego czopa. Czop przyciska się z wierzchu polerownikiem nasmarowanym olejem i, napędzając oś przez krążek zabierny, przesuwa polerownik na czopie w obydwie strony. Polerowanie czopów może się odbywać także na tokarce zegarmistrzowskiej wrzecionowej – oś zamocowuje się w uchwycie zaciskowym, a polerownik dociska do czopa od spodu, aby lepiej obserwować wynik pracy. W taki sposób można polerować nawet cienkie czopy (ale krótkie), trzeba mieć jednak pewną wprawę i wyczucie, aby ich nie złamać.

  • Podstawka pod mechanizm zegarka

    element używany podczas montowania. Ma kształt pierścienia wysokości ok. 20 mm. W komplecie podstawki znajduje się 8-12 sztuk o średnicy 12-50 mm. Wielkość podstawki dobiera się odpowiednio do średnicy naprawianego mechanizmu. Podstawki są wykonywane z drewna bukowego, albo z tworzywa sztucznego. Do mechanizmów prostokątnych stosuje się uniwersalną podstawkę metalową dwuczęściową, w której mechanizm zaciska sprężyna.

  • Otwierak kopert

    narzędzie lub przyrząd zegarmistrzowski do otwierania kopert zegarkowych. Są stosowane trzy rodzaje otwieraka kopert.

    • nożowe - do otwierania kopert zaciskanych
    • kluczowe - do odkręcania wieczka kopert wodoszczelnych
    • uniwersalne (nastawialne) - również do odkręcania kopert wodoszczelnych

  • Ogniwo Leclanche’go

    ogniwo składające się z dodatniej elektrody węglowej z kapturkiem metalowym i zaciskiem oraz ujemnej elektrody cynkowej. Elektrolitem jest roztwór salmiaku (chlorku amonowego), a depolaryzatorem dwutlenek manganu. Ogniwo Leclanche’go może być mokre lub suche.
    W ogniwie Leclanche’go mokrym elektrolit będący w stanie ciekłym znajduje się w szklanym naczyniu – co pewien czas uzupełnia się roztwór elektrolitu przez dolanie wody destylowanej.
    W ogniwie Leclanche’go suchym elektrolit znajdujący się w stanie zagęszczonym mieści się w naczyniu cynkowym, będącym elektrodą ujemną. Całość jest umieszczona w impregnowanym tekturowym pudełku.

  • Nagrzewnik kotwicy

    przyrząd służący do umocowania na nim kotwicy wychwytu szwajcarskiego i nagrzewania jej nad płomieniem lampy spirytusowej – w czasie szelakowania palet. Nagrzewnik kotwicy może mieć kształt imaka suwnego. Do jednej jego szczęki jest przynitowana mosiężna płytka 1, a do drugiej klamerka 2, przytrzymująca kotwicę po dociśnięciu zacisku. W płytce powinno być nawiercenie na wałek kotwicy. Otwór przelotowy jest niepraktyczny, gdyż podczas szelakowania płomień nagrzewałby niepotrzebnie czop wałka. Bywają także inne nagrzewniki kotwicy np. w kształcie chwytek, których szczęki są dociskane wkrętem.

  • Kleszcze do trzymania wskazówek

    narzędzie zegarmistrzowskie stosowane podczas rozwiercania otworów we wskazówkach. W dużych otworach kleszczy zaciska się wskazówki godzinowe, w małych - minutowe, a w wycięciach czołowych - sekundowe.

  • Imak suwny

    uchwyt dwuszczękowy z tulejką zaciskającą służący do zamocowywania najdrobniejszych części zegarkowych, zwłaszcza wkrętów balansu nie mających nacięcia do wkrętaka.

  • Imak do wkrętów

    uchwyt do wkrętów, składający się z trzonka z nagwintowaną końcówką i tulejki latarkowej, nakręconej na tę końcówkę. W czołowej części tulejki znajduje się otwór, w który jest wkładany wkręt – w celu skrócenia jego nagwintowanej części lub wypolerowania soczewkowego zakończenia. Pokręcając trzonkiem, zaciska się wkręt w tulejce latarkowej. Do wyposażenia imaka należy sześć wymiennych tulejek latarkowych z otworami o różnych średnicach.

  • Imak (trzymak)

    uchwyt służący do zamocowywania drutów, z których piłuje się kołki stożkowe, oraz rozwiertaków i gładziaków, a także walcowych części zegarkowych. Istnieją imaki jednostronne, dwustronne oraz z kwadratową nakrętką zaciskającą, ułatwiającą piłowanie czopów kwadratowych.